Lieve Hans,

Jaren geleden leerde ik jou kennen als een trotse doch bezorgde schoonvader, al was het ijs vrij snel gebroken doordat we dezelfde club lief hadden en we allebei van geintjes uithalen met en bij elkaar hielden.

Sam was ineens vaker bij mij dan thuis bij jou - iets waar je denk ik aan heb moeten wennen - omdat jullie goed close waren. Nadat Sam bij mij introk bleef je op de achtergrond roeren en meekijken, nu ik zelf vader ben snap ik dit ook wel goed.

Terugkijkend op de jaren die wij samen hebben gehad, hebben we zoveel momenten gedeeld, gelachen, gediscussieerd, gevloekt als Ajax een mindere wedstrijd had, gegeten en voornamelijk gevierd.
Echt teveel om op te noemen, maar de tweede plek op het wk 2010 staat mij vrij helder op mijn netvlies “dat wij weer een finale halen gaan wij niet meer meemaken”.

En na jaren plagen heen en weer, was het zover… Samantha was in verwachting, de trotsheid spatte van je af! En ook met Alise was je zo lief, de trotse soms plagerige Opa, wat hebben jullie wat afgelachen samen! Hoe leuk het vond dat Alise mocht logeren bij Opa Hans - zo onwerkelijk dat dat helaas niet meer mag en kan.

Onwerkelijk dat je er niet meer bent, vol energie, niet stil kunnen zitten, nooit klagen - en als dat al gebeurde was er echt iets aan de hand, rasoptimist, je charme maar je doorzettingsvermogen was en is bewonderenswaardig!

Hans, ik ga je missen, ik zal op je dochter letten - uiteraard plagen daar waar nodig ook. Alise zal je voor altijd blijven onthouden voor wie je bent, lieve Opa Hans!

Ik vond het een eer jou te mogen wegdragen naar je laatste rust plek!