Niets gaat verloren:
Niet de dromen, niet de weg die is gegaan,
niet de spijt, niet de glimlach, niet de herinneringen.
Niets gaat verloren, geen naam, geen ogenblik.

In dankbaarheid voor de gedeelde tijd, de gezelligheid, nu in herinnering

Hans, onze MiniHans,
Hij is er niet meer. Op 8 maart hebben we contact om thee te drinken, ik had je de dag ervoor zien hardlopen. Op 21 maart zeg je dat je last hebt van je heup, maar toch gaat proberen te joggen, de thee komt later. Op 26 maart bel ik je en krijg geen gehoor. Op mijn app reageer je dat je die middag bent opgenomen in Zuid, met corona blijkt. Er volgen nog wat berichtjes, in de laatste meld je me dat het ietsje beter gaat.. en toen was het stil. Heel stil.
In mijn jeugd heb ik op de Wüstelaan kennis met je gemaakt. Lilian kwam wel eens bij ons op de boerderij en ik kwam wel eens bij jullie thuis. Toen was het jaren stil nadat jullie verhuisd waren. En opeens was je er weer. Bij mijn vriendin Mariska en de kinderen kwam je iedere vrijdag lunchen, de kinderen van school halen en verjaardagen mee vieren. We raakten steeds vaker aan de praat en uiteindelijk deelden we steeds diepere gesprekken, allebei even eigenwijs, nou.. jij iets meer.. (jij zou het zelfde zeggen ;-) ) en kwam je graag bij Kees en mij thuis. Het leukste vond je met zijn drieën uit eten en dan vooral als ik expliciet om een ronde tafel had gevraagd. Dan zaten we tenminste goed verdeeld.
Dat was ook je mening als Mariska en ik je mee uit vroegen.. als je maar geen derde wiel aan de wagen was.. Eigenlijk was jij het “hoofdwiel”. Die keer dat we samen tapas hebben gegeten bij Nas Brassas in Haarlem, jij liep in het midden met aan weerszijden 1,80 meter vrouw aan de arm richting de parkeergarage. De blik in jouw ogen, dat stralende gezicht, jij had het voor elkaar. Wij ook, we hebben ons suf gelachen. Er keken mensen met zo’n blik van.. hilarisch!
Met een warm gevoel kijken we terug op je feestjes in je penthouse met fantastisch uitzicht en toen je naar Roos en Beek verhuisd was, de feestjes daar. Natuurlijk zullen ook de gewone kopjes thee me bijblijven. Na het golfen even hier langs, kijken of het uitkwam. Ik kon rustig tegen jou zeggen: een snel kopje dan want ik ben aan het werk, en dan ging je ook weer. Als het niet uitkwam, was het ook goed.
Hans, we hebben nog wat afspraken staan: sjoelen! Een etentje.. We zouden het toen combineren bij jou thuis. Mariska en ik kregen broccoli, gekookte aardappelen en vlees voorgeschoteld. Trots als een pauw stond je aan het fornuis, je had het onder de knie gekregen om zelf te koken. Fantastisch om mee te maken. Het natafelen was zo gezellig dat we de sjoelbak vergeten zijn, dat staat nog in de planning.
Lieve Hans, onze gesprekken blijven me bij, je persoonlijk is om niet te vergeten, de herinneringen blijven.
Lilian en Edgar en jullie gezinnen heel veel sterkte gewenst met het verlies van jullie vader, schoonvader en opa. Het gemis van deze markante man.

Jacqueline

Beste (nabestaanden van) Hans,
In 1985 ben ik bij Hans komen werken. Het is nu 2020, en ik werk er nog steeds. Dit zegt absoluut heel veel over Hans, en hoe hij met mensen omging.
Kennelijk had Hans zoveel vertrouwen in mij dat ik na 7 jaar al een klein stukje aandeel in zijn mooie verzekeringsbedrijf kon kopen. In 2002 kon ik 50% van de aandelen overnemen, en voel me daardoor in principe tot aan mijn pensioen aan het bedrijf verbonden. Zijn broer Aad kocht ook 50%, sinds die tijd doen we het samen. Met een zekere regelmaat kwam Hans langs op de zaak. Hij wilde natuurlijk nog altijd even weten hoe alles ging. Moet zeggen dat hij best vaak trots op ons was als wij hem vertelden dat het goed ging met het bedrijf (de vervelende dingen vertelden we meestal niet). Het leukste wat Madelon en ik met Hans hebben meegemaakt was op onze huwelijksdag, 18 december 1986. Hij kende ons toen zo'n anderhalf jaar. Toen hij hoorde dat we geen trouwauto konden betalen stelde hij gelijk zijn eigen witte luxe Mercedes ter beschikking. We kregen er zelfs een chauffeur bij, en dat was natuurlijk Hans! Mede hierdoor is het een geweldige dag geworden. De laatste jaren zagen we Hans wat minder. Op zich logisch, het bedrijf groeide en groeide en er kwamen regelmatig nieuwe medewerkers bij. Madelon en ik hebben veel aan Hans te danken, en daar zullen we hem altijd dankbaar voor zijn. Dat hij zo aan zijn einde moest komen vinden wij echt verschrikkelijk. Bas & Madelon Engelenberg

Ik heb Hans leren kennen als mijn werkgever. Hij was een zeer betrokken man. Ik herinner mij vooral onze leuke etentjes en uitjes met de zaak. Wat hebben we daar veel plezier met zijn allen aan gehad. Ik heb veel bewondering voor je gehad hoe je je eigen zaak zo hebt kunnen opbouwen. Van premies ophalen bij de mensen thuis tot een bloeiend bedrijf. Respect.
Lieve Hans rust zacht. Ik wens alle nabestaanden veel sterkte toe.
Jacqueline pennarts- de kort

Wij zijn geschokt door het onverwachte overlijden van oom Hans. Wij kennen hem als vitaal, sportief en positief.
Ik herinner mij oom Hans als altijd geïnteresseerd in ons. Hij logeerde vroeger eens bij ons en kocht tot onze verbazing zomaar een beginnerspakket van Märklin. Hij liet zien hoe leuk het was om een treinbaan te maken. Toen hij weer naar huis terug ging, verraste hij ons door het beginnerspakket bij ons thuis achter te laten. Wat een cadeau, voor die kleine neefjes!
Later gingen we schaken en spraken we wat meer over verzekeringen, business, financiering en beleggingen.
Wij zullen hem en zijn positieve inbreng missen. En wij wensen Lilian en Edgar, en hun gezinnen heel veel sterkte toe.
Arjen, Dedemsvaart

Beste Hans,

Wat een schrik. Je was altijd vol levenslust. Je was een bewogen mens, met een hart voor goede doelen. Je wilde mensen in Oost Europa helpen en ondersteunen.
ook als oud "concullega" bewaar ik de beste herinneringen aan je. Altijd open voor gesprek; altijd soepel in het oplossen van sporadische geschillen.
Wij wensen allen heel veel sterkte in het dragen van dit verlies.

Rob en Marja Seegers

Lieve Hans,
Onze vriendschap is ruim 40 jaar geleden ontstaan door onze
kinderen uit Oostenrijk.
Later waren het de vakanties in Spanje, Bloemendaal en Wierden
waar we met z'n allen van genoten en niet te vergeten het golfen, lekker
eten enz., een onvergetelijke tijd.
Margo en Gerard.

Ik heb Hans leren kennen als een rechtvaardige man die een goed ondernemersinstinct had. Hij heeft mij het vak geleerd en ik heb mij kunnen ontwikkelen in het verzekeringsvak. Hij was goed voor zijn personeel en ik heb hem als een innemende man leren kennen. Rust in vrede Hans
Hein Smit