Ik ken Gerard al vanaf we een jaar of 8 waren. Een goudeerlijke rechtdoorzee no nonsens man. Dat was hij vroeger en dat was hij nu. Als jong manneke kwam ik bij de familie Klerx een leuk druk gezin met een vader die humor had en een super lieve moeder. Die kenmerken zag ik ook altijd bij Gerard terug. Ik kwam graag bij de familie Klerx en Gerard kwam graag bij ons en ging ook vaak mee met de familie op stap. Bij ons thuis was Gerard ook graag gezien. We hebben samen heel wat gevoetbald .Ook soms met onze Engelse kennisen Fred en Vera die Gerard altijd een grappig manneke vonden met zijn hese stem, ja toen al. Ook hebben we de duinen onveilig gemaakt. Rond de verkeringstijd zijn we een beetje ons eigenweg gegaan denk ik. Wel kwam Gerard op vrijdag altijd een pak koekskes brengen. Later toen Ray bij RKDVC kwam voetballen zagen we elkaar weer veel. Dat voelde met Gerard als thuis zijn we waren immers 100m van elkaar geboren dat schept een band denk ik. We zagen elkaar nog meer vanaf de D1 toen Gerard met Toon van Heeswijk de leiders waren. Gerard is daarna altijd wel betrokken geweest in één of andere functie bij een elftal van Ray. Wat hebben we met en om Gerard gelachen. Zijn partijdigheid met vlaggen bleef meestal niet onopgemerkt bij een scheids en werd Gerard niet meer serieus genomen waarna hij boos zijn vlag neergooide effe wegliep en daarna weer terug kwam. Eén keer zei hij zelfs om het vlaggen stokje op een plek bij een persoon te plaatsen die ik hier niet durf te noemen. Eén van de laatste keren vroeg je nog naar mijn vader, je zei ik weet nog precies waar ik was en wat ik deed toen ik hoorde dat jou vader was overleden. Gerard vroeg hoe oud is jullie vader eigenlijk geworden, waarop ik zei 46. Waarop Gerard zei des toch nie normaal. Waarop ik nu zeg is 57 normaal? Gerard ik ga je missen op het voetbalveld, praten over voetbal ,over spelers etc. Maar we gaan je zeker niet vergeten!
Karin, Sven, Mara,Jasper en de familie Klerx veel sterkte

Antoine, Anneke en Ray Kivits