Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Met verdriet hebben we kennisgenomen van het overlijden van Gepke. We hebben sinds de start van ons onderwijsprogramma een fijne, waardevolle sparringpartner gehad aan Gepke. Het was altijd prettig om met haar te overleggen over actuele ontwikkelingen en dan eventueel samen op te trekken in onze lobby. We konden elkaar altijd vinden wanneer het ging over inclusief onderwijs. Naast een vakvrouw was ze ook een heel fijn mens. We zullen haar missen en zetten haar missie voort.

Mirjam Blaak, Jantine Walst en Femke Minderman
Defence for Children

Ik heb zo veel mooie herinneringen aan Gep: In Amsterdam (vanaf 1985 studeerden we samen op de HBO-J en hadden dezelfde stage in de Triangel en het zelfde afstudeerproject), maar ook door Texel, Terschelling, Indonesië (6 weken Bali en Jakarta), Hoorn, Breda etc. Te veel om te delen!
Maar na het lezen van de twee luchtpostbrieven (die Gep had geschreven aan haar zus in 1990 en die Carolien mij nu via de mail liet lezen) en door het lezen van mijn dagboek van Indonesië schreef ik de volgende woorden, die ik hier graag hier wil delen (de “woorden” komen uit het dagboek zelf).

Wat blijft

Nooit meer
“heel gezellig”
nooit meer
“gewoon goed voelen”
met jou.

Nooit meer
“die onschuldige lach”
nooit meer
“de charmante”
kant van je zien.

Maar altijd
is er nog
de luchtpost
en altijd
zijn er
de woorden
in mijn dagboek.

Nog altijd wij
in Indonesië
een onuitwisbare
mooie herinnering!

Brenda

Wat een bijzondere vrouw was je Gep. Fijn je te hebben mogen leren kennen, in het Kaaspop team en daaromheen. Ik zie je nog staan met tranen in je ogen in jullie tuin, op de zaterdagochtend van je laatste Kaaspop, op de zo noodzakelijke afstand. Maar wat fijn dat we elkaar weer een knuffel mochten geven op de Edammer kermis.
Diepe bewondering heb ik voor de positiviteit en kracht waarmee jij en BJ samen in het leven stonden, zelfs de laatste maanden nog vol passie en levenslust.
Je wordt gemist en niet vergeten.

Een dikke knuffel....Babiche

And she cared deeply about others, and worked hard at improving situation of youth with handicap. I'll keep a dear memory of her. Condolences with this great loss...

In 1985 ontmoeten we elkaar. Gepke pakt het stuur om onze vriendschap vorm te geven. In Nijmegen zien we elkaar veel. We eten samen, mopperen en genieten samen. Het eten in de kubus was een regelmatig uitje. Samen gaan we werken in het meidenwegloophuis. Daar is Gepke in haar element. Een oud pand moet opgeknapt worden tot onderkomen voor de meiden. Gepke steekt de handen uit de mouwen. Ook in de organisatie is ze dan al een voortrekker. We krijgen mede dankzij haar subsidie van het julianafonds. Samen genieten we ook van vakanties. Ze regelt een oude camper, waarmee we naar Frankrijk gaan. Ik bestuur de bus, maar zij leest kaart en neemt ook dan de regie. We zeilen in Friesland, waar ze krachtig het roer pakt.
Genieten is ook opnieuw gaan studeren om het leven weer richting te geven.
Zij naar Amsterdam om zich verder te ontwikkelen in het jeugdwerk.
Ik naar Utrecht naar de H.K.U. De vriendschap wordt door de afstand anders, maar we houden contact. Daar zorgt ze voor. Ook dat zijn steeds weer mooie momenten.
Zowel bij elkaar, als in de stationsrestauratie of restaurant de Vlaming in Amsterdam.
De overburen in Amersfoort wordt ook regelmatig bezocht. De gesprekken gaan over veel diepgaande gevoelens. De laatste gesprekken, die we voeren zijn mooi. Ze geeft op deze manier haar afscheid een lach en een traan. Echt Gepke.
Lieve lieverd. Ik mis je.
Ellen Cloo

Beste familie,

Langs deze weg wil ik jullie condoleren met het verlies van Gepke. Ik heb haar natuurlijk alleen in haar laatste fase gekend, in de oneerlijke strijd die ze tegen haar ziekte heeft moeten voeren. Het raakt me om foto's van haar in het volle leven te zien, waar ze zo duidelijk lijkt te genieten van alles.
Ik heb respect voor de wijze waarop ze met haar ziekte is omgegaan en daarin haar grenzen bepaald heeft.
Ik hoop dat haar laatste maanden ook mooie momenten gebracht hebben en wens jullie allen veel sterke met dit grote verlies.

Het nauwst hebben Gepke en ik samengewerkt in 2019/begin 2020, toen ik bij Ieder(in) tijdelijk bij haar in team leren en werken zat. We kenden elkaar al langer, ik trok graag met haar op. Gepke de wervelwind, ze ging voor 100% en more, had toch evengoed altijd tijd voor je. Er is één beeld dat ik voor ogen heb, dat haar zo mooi tekende: op haar verjaardag in 2019 kwam ze 's morgens binnenwaaien om weer zinvolle dingen voor 'haar' kinderen en ouders te doen. Haar begroeting was iets als "hoi, leuk dat je er bent, nee ik moet niet tuttelbellen, hup ik ga aan het werk." En... ze had een feestelijk jurkje aan met allemaal theepotjes. Zo knus, gezellig, de symboliek van wie ze ook was: ze creëerde huiselijkheid. Die hele dag bleven die theepotjes me opvallen, terwijl ze zoefzoef van pc naar vergaderruimte, naar een collega, een afspraak buiten de deur en weer terug naar de pc stoof. Na die dag heeft ze deze jurk niet meer aangehad waar ik bij was, maar heel vaak zag ik hem in mijn gedachten toch om haar heen. Hij maakte haar zo mooi helemaal Gepke.
Ook voor deze jurk had ze best nog langer hier kunnen blijven. Hij kon nog jaren mee. Dit beeld op mijn netvlies raakt direct aan mijn onbegrip en kwaadheid van dat de dood háár moest treffen. Wat een onzin. Wat een verdriet. Ik wens alle dierbaren alle sterkte. En als u het goed vindt hou ik een mooie theepot dicht in mijn buurt. Elke keer als ik zie zeg ik Gepke in mijn gedachten ook even gedag. Dan is ze er toch ook nog gewoon bij.
Margriet van Kampenhout

Lieve familie van Gepke,
Wat een mooie, persoonlijke kaart!
Gecondoleerd met dit enorme verlies. Ik heb met Gepke mogen samenwerken en ben haar met name tegen gekomen in de overleggen rondom onderwijs en zorg. Gepke was naast een zeer vriendelijke persoonlijkheid ook een zeer betrokken collega die de stem vertegenwoordigde van ouders en kinderen in deze. Op bovendien zeer constructieve wijze. Zij wordt gemist, ook door ons!
Veel sterkte met het verwerken van dit verlies.
Hartelijke groet,
Karin Boode, senior adviseur Jeugd GGD GHOR Nederland