In de coronajaren heb ik veel met je gewerkt van achter de computer via Webex. Even kort over andere dingen praten en dan snel hard aan het werk. Want daar was je van ..van werken, niet van vergaderen.. Ik herinner me nog een van de weinige keren dat we elkaar fysiek zagen.. vorig jaar rond deze tijd toen we naar het jaarlijks congres van ChipSoft gingen. Het was aan de Maarsseveense plassen, jij haalde mij op met de auto. Toen al had je last van het ademen...het kleine stukje van de parkeerplaats naar het gebouw moest je meermaals stoppen om op adem te komen..
Wat kende je ook daar veel mensen...We bewogen ons door de zaal en telkens kwam er of iemand op jou af, of schoot jij nog snel even iemand aan...Als twee brave schoolmeisjes zaten we voorin de zaal bij de plenaire sessie. Je zei niet veel, maar als je iets vroeg, was het iets waar niet direct een duidelijk antwoord op was, maar waar men nog over na moest denken...
En zo was het. Jij wist van voor tot achter hoe het systeem financieel in elkaar zat, hoe kon het ook anders, jij heb het voor het DIAK ook helemaal ingericht....
Het werd voor mij een hele gezellige en informatieve dag op vele fronten, want naast het harde werken was je ook gewoon een heel gezellig mens.
Ik heb hele fijne herinneringen aan de laatste keer dat we elkaar bij jou thuis gezien hebben...ja, je was moe en net weer wakker, je lichaam gaf het op, maar je mentale kracht was nog enorm en zoals ik je ken...gewoon Gemma.
Ik mis je al een aantal maanden op het werk en zal je blijven missen. Maar weg ben je niet, niet in mijn gedachten en niet in het systeem, waar 'GHOP' nog overal voor komt.
Rust zacht lieve Gemma.