Toen Frits naar Hilvarenbeek kwam, introduceerde Willemijn hem bij de ‘Beekse Cantory.’ Als vast complement van dit kerkkoor wist zij immers dat van Frits’ inbreng zowel het koor als hijzelf profijt zou hebben. Ik stond in de regel naast hem en voelde me gekoesterd door zijn zuivere en warme stem. Dit nabuurschap had nog een tweede voordeel: in verloren momenten konden we gedachten uitwisselden.
Op deze manier heb ik Frits leren kennen, als een blijmoedig mens met levenservaring, met een positieve kijk op het leven, met simpele boerenwijsheid, met belangstelling in wat anderen beweegt, en dan vergeet ik zeker een en ander.
Toen hij ziek werd en de tijd nam om zijn vroegere en huidige leven te overzien mocht ik hem graag bezoeken, om te spreken over het onderwijs, de natuur, vooral over de dierenwereld, die hij dertig jaar geleden onder de titel Het rijk te kijk in prachtige verhalen heeft vastgelegd. Twee van mijn kleinkinderen koesteren het boek dat hij van een passende opdracht had voorzien.
Ook spraken we vaak over literatuur, vooral over poëzie. Zelden over het werk van Cornelis Bastiaan Vaandrager, ‘ome Cor’, zoals ik die noemde. Neen, heel specifiek spraken we over die nieuwe ster aan het literaire firmament: Marieke Lucas Rijneveld, over de heldere en indringende beelden die deze dichter naar buiten bracht. Toen Frits het niet meer kon opbrengen om zwaarwichtig proza te verteren (Oblomov e.d.), brachten gedichten uitkomst: in vijf tot tien minuten kun je namelijk een heel kunstwerk tot je nemen.
De volgende dichtregels had ik graag zelf geschreven, ze zijn echter van Rijneveld. Frits las ze en herlas ze graag, alsof daarin zijn hele levensgang samengevat was:
Het volgende moeten we onthouden: dat we allemaal als
vluchteling geboren worden, op zoek naar de juiste plek,
naar veiligheid en wat voorspoed, een liefkozende blik.
Dus maak vrij baan in het hart, want daar is een onmeetbare
ruimte. En bedenk dit: in ieder welkom zit een schuilkelder.
Deze woorden sluiten haast naadloos aan bij zijn levensmotto: leef nu, niet straks; het leven is immers een geschenk.
Bob Duijvestijn
