Fredy, is niet meer,
Man man wat doet dat zeer.
We kennen elkaar van kleins af aan.
Onze ouders hadden hun caravan/tent op de camping Bomans in Markelo staan. Onze ouders hielden ook van feesten, gingen samen naar Winterberg. Nee de pistes hebben ze daar niet gezien wel de caféetjes van binnen. Ook gingen we vaak samen met elkaar naar de speeltuin Golbach.
Diane werd mijn vriendinnetje en Jolinda werd Lotte’s vriendinnetje (mijn zus). Freek werd door ons oom Freek genoemd en Riky werd tante Riky. Diane en ik deden alsof wij nichtjes waren. Samen gingen we op atletiek. Elke dinsdag- en donderdagavond haalde ik Diane op voor training. Ik kwam vaak bij jullie thuis over de vloer aan de Meijersweg, boven de winkel. Het was daar altijd gezellig met het eetbarretje. En jullie lieve kinderoppas. Freek Riky en Johnny en Betsie kwamen vaak bij ons in het café aan de Tuindorpstraat. Vooral op zondag na de voetbal was het een dolle pret. Vrouwen, kinderen iedereen kwam mee. Hans Jacobs, Rudie Weijkamp. Die waren ook van de partij. Freek en Fredy leken veel op elkaar. Helaas mocht Freek ook niet oud worden. Beiden vrolijk, charmant en goedlachs.
Fredy Margit Lotte ze zaten op ponystal Zuid. Zo deden ze een keer mee met een paardrijwedstrijd. De wedstrijden waren afgelopen en Diane dacht:”misschien kunnen wij ook wel op paardrijden gaan. Ga jij maar op het paard van Fredy, Bento, zitten dan houd ik de teugels wel vast”. Dus daar zat ik boven op het paard. Maar Bento was het zo zat die dacht ik wil op stal. En daar ging het paard met mij hoog in galop ervandoor. Ik kon nog net bukken, anders was het anders afgelopen. Iedereen en vooral Fredy in schrik achterlatend.
Later kwamen we elkaar weer tegen bij de voetbalclub de “Wilhelminaschool” op de Vikkerhoek ook wel sikkerhoek genoemd. Harry, mijn broer, Rob (later mijn man), waren ook lid van deze vaak veel te gezellige club. Heel wat zondagmiddagen zaten we dan met zijn allen vrouwen/moeders van de spelers langs de lijn. En de derde helft vooral niet vergeten.
Met de voetballers uit het elftal werd een vriendenclub geboren, later de Hookkeerls en natuurlijk ook de Hookwiefkes want die bleven niet achter. Het trio Fredy Fred en Henk dat was garantie voor dolle pret. Samen zijn we veel op pad geweest. Weekendje Centerparks met kinderen, weekendje Markelo, lekker mountainbiken, volleyballen en tennissen. Ook naar de carnaval in Oldenzaal was dolle pret. De mannen gingen dan apart carnavallen, en de vrouwen, Beppie, Rita en ik kwamen dan later erbij. Helaas is Rita ook overleden. Dat was me ook een mooi figuur. Rita met Fredy ook een dolle boel. Han en Haiko en nog wat jongens de Hookkeerls had een mooi clubje bij elkaar. De mannen gingen elk jaar naar Duitsland de beruchte voetbalweekenden. Dat was heilig de vrouwen mochten niet mee. Fredy trouwde met Margit en ik trouwde met Rob, alle trouwerijen (van de Hookkeerls) waren superfeesten.
Was Fredy er dan was er gezelligheid. Fredy was charmant, vrolijk en had veel humor. Samen moppen tappen, dezelfde humor. Fredy kon goed met mensen omgaan. Dat kwam in zijn werk als marktkoopman natuurlijk goed van pas Hij kon mensen goed vermaken. Iedereen zal deze vrolijke lieve man enorm missen.
Bij het condoleren van mijn vader Wim, had Fredy tranen in zijn ogen. Niet wetende dat hij een klein jaar later er ook niet meer is.
Veel te vroeg is Fredy een levensgenieter, man van Margit, vader, zoon, broer,schoonvader, schoonzoon van velen een vriend er niet meer.
Iedereen heel veel sterkte toegewenst,
Christel Magendans.