Overlijdensbericht en herinneringsplaats van

Frans De Voigt

27-06-194606-03-2018
  • 27 juni 1946 - 's Hertogenbosch
  • Nelly De Voigt

Frans De Voigt werd geboren in 's Hertogenbosch op 27 juni 1946. In 1962 ontmoette hij zijn partner Nelly De Voigt. Frans en Nelly trouwden op 16 december 1966. De laatste woonplaats van Frans was 's-Hertogenbosch.

Papa, de eeuwige nozem

Lieve papa,

Daar staan we dan papa, in de kapucijners kerk. Een bekende plaats uit je jeugd.
Als kinderen moesten jullie wel naar de kerk, omdat opa dakdekker was en zijn grootste klanten de kerken waren. Niet naar de kerk betekende geen werk en dus geen eten voor jullie grote gezin. De bekende Bossche uitdrukking "kwart voor den bult heet pas gespult, as ge hard loopt kende meeslobberen" sloeg op de paters kapucijners. Zoals je vorige week vrijdag nog aan me vertelde hoor je bij ieder oude klok een kwartier voor 12 uur een tik. " de kwart voor den bult" om 12 uur sloot de gaarkeuken van de paters kapucijners. Tot die tijd kon je soep of pap halen. Als kinderen gingen jullie op de step met een pannetje op pad. In een groot gezin kon er nooit genoeg te eten zijn. Als jullie het niet lekker vonden (vissoep of...) gooiden jullie het weg.

Je kende veel verhalen, anekdotes, moppen en rijmpjes en kon ze ook zo mooi vertellen. Wij leerden dat al doende van jou, maar zullen het nooit zo goed als jij kunnen. We zullen elkaar jouw verhalen blijven vertellen en de herinneringen zo levend houden.

Je werkte van maandag tot en met donderdag in Duitsland. Donderdagavond was het feest, want dan kwam papa thuis. Mama dreigede dan wel de hele week: niet doen, want ik vertel het aan papa hoor!, maar dat was op donderdag altijd vergeten…. Altijd had je cadeautjes voor ons bij: een autootje, een reep chocola. Wij mochten dan kiezen: Welke hand? Ik zie nu steeds het beeld voor me hoe je daar iedere week onderweg in een benzinepomp cadeautjes voor ons stond uit te zoeken

Mama zorgde er dan voor dat op donderdagavond het hele huishouden klaar was. Vanaf vrijdag was het echt weekend met elkaar: papa en mama gingen ‘s avonds (het liefst drie avonden) stappen. Opa en oma pasten dan op. Op zondag altijd met de kinderen - en liefst nog zo veel mogelijk andere vrienden en familie – op pad naar het strand, de dierentuin, de Efteling of een ander attractiepark. In de zomer liefst ieder weekend naar een camping aan het water. (zee rivier of meer dat maakte niet zo veel uit)

Je hield van het buiten zijn: van de vrijheid om je heen en dan vooral op en in het water. Je zocht het water altijd op: Zwemmen, snorkelen, kanoën, zeilen, surfen of gewoon lekker met bootjes klooien. Op vakantie was je altijd in het water te vinden, liefst met een hele sloot kinderen om zich heen om dan lekker te etteren en te spetteren. Mijn papa kon het langste onder water blijven van iedereen.

We gingen op in de zomer 6 weken vakantie met de instelling van een backpacker, maar dan wel met een caravan vol spullen en kinderen. Later deden jullie hetzelfde met zijn tweeën met de camper. De bestemming was altijd zon en zee, maar waar het einddoel was en hoe je daar heen zou gaan was onbekend. Met het vertrek begon de vakantie: reizen was nl ook vakantie, dus voordat we de hoek om waren kwamen de broodjes en koffie al uit de tas. Die reislust ging nooit over en jullie hebben ons ook behoorlijk met het reisvirus besmet.

Ik vond het als kind al zo bijzonder dat je overal zomaar met "vreemde" mensen in gesprek ging. Ik dacht dat je dat alleen zo hoorde als je mensen al kende. Je was nu eenmaal heel nieuwsgierig én ook nog geïnteresseerd in alles en iedereen. Je kon met jouw over allerlei onderwerpen praten: je wist overal van, en vond alles boeiend. Ik heb van jouw geleerd dat je door met veel verschillende mensen te praten je veel nieuwe dingen leert en andere inzichten krijgt.

Een metselaar was je in hart en nieren. Je kon echt genieten van een mooie constructie en een goed gemetselde muur. Je vond het fantastisch om voor een ingewikkelde vraag een bouwkundige oplossing te vinden.
Zelf de dag nadat we het slechte nieuws hadden gekregen zat je, terwijl we zaten te wachten, het metselwerk van de apotheek uitgebreid te bewonderen. Vooral hoe mooi de rollagen waren gemetseld! Voor de leken onder ons : een rollaag is een rij op hun kant gemetselde stenen, meestal een halve steen hoog, soms één steen hoog. Die kan uit natuur- of baksteen bestaan. Een rollaag wordt meestal gebruikt men meestal aan als gemetselde latei ( balk boven deur of raam)voor de overspanning van ramen en deuren. Die kan recht zijn, schuin of boogvormig.

Hij legde uit aan hoeveel meet, reken en precies bikwerk nodig zijn voor zo'n rollaag. En hoe weinig mensen dat nog weten te waarderen. Tegenwoordig worden er veel minder rollagen gemetseld omdat het veel tijd kost en er nog weinig vakmensen zijn die het kunnen. Nu wordt er gewoon een balk in "gegooid." je was ook heel trots op het metsel en restauratiewerk dat ie hier in den Den Bosch had gedaan. Als je daar voorbeelden van wil zien maar dan nog een naar het gebouw van “de drie mollen” aan de Zuid-Willemsvaart of het restaurant op de hoek Snellestraat/ Postelstraat.

Biografie
* verplichte velden

Gedenkplaats geopend door:

Monique De Voigt
Het officiële condoleanceregister van Nederland

Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Help dit bericht te

verspreiden