Ik wens de familie sterkte toe. Het is een spijtig verlies.

Ik leef met de familie mee
Jammer dat ik hem niet langer kende

Frank, dank je wel voor alles !

Langs deze weg wil ik de familie alle sterkte toewensen in deze moeilijke tijd. Ik hoop dat u erin zal slagen om dit een plek te geven.

Het ligt mij nog vers in het geheugen - de 1e bijeenkomst van Merlex. Ik had Frank al lange tijd niet meer gezien. Zelf was ik op dat moment net klaar met de behandelingen voor borstkanker, mijn haar begon weer aan te groeien. Enkele oud collega\'s herkenden mij nauwelijks meer. Frank hoorde het, kwam ontdaan op mij af,keek mij indringend en vol medeleven aan, nam mijn kop koffie uit mijn hand, zette het op een tafel en gaf mij vervolgens spontaan een warme dikke knuffel en zei inderdaad direct \"... hoe gaat het nu met je, Alice?\". Ik zal het nooit vergeten, dank je Frank! Wie had toen gedacht dat deze vreselijke ziekte jou nog eerst weg zou nemen.
Ik wens alle familie en naasten veel sterkte toe met het verwerken van dit verlies.

Drie sonnetten van:
Willem de Merode

IN MEMORIAM

De tulpen en de hyacinten
Ontvlieden branden en ontdaan
Dit kommervolle aards bestaan
In visioen van geur en tinten,

En ons verheugt hun schoon vergaan.
Maar wij bewenen de beminden,
Die Gods zoekende handen vinden
En bloeiend in Zijn hof doen staan.

Er mag geen rouw en wenen wezen,
Want sterven is niets dan genezen
Van aards gebrek tot hemels goed.

Wij weten \'t wel; maar onze zinnen
Zijn nog vervuld van tijdlijk minnen
En voelen slechts hoe wee het doet.

II

God heeft u in Zijn licht geheven.
Wij zien de hemel door een floers
En zijn op u en God jaloers.
want wij zijn zeer alleen gebleven.

Hij heeft in dit verwilderd leven
De vreugd als kruimelen gestrooid
en ons gevangen en gekooid.
U is de vrijheid weergegeven.

Wij zagen uw verlicht ontzweven.
En ons geloof kent geen verdriet:
Gods gunstelingen sterven niet.

Wij moeten nog een wijle leven,
Tot wij zo stil zijn en zo licht
Als uw verheerlijkt aangezicht.


III

Er is een schaduwspel van twijgen
En knoppen over \'t zonnig grind,
En bloemengeur en licht en wind
Verzaligen het grote zwijgen.

Het is zo stil, dat het bewegen
Van \'t licht wordt of een ver geruis
Van vleugelen ging door het huis
En of zich englen om u negen.

Het is zo stil en wit, dit rusten.
Zo slapen enkel Gods gekusten,
Zo vredig licht en grondloos diep.

De tijd valt lang voor hen die waken.
Maar God zal samen wakker maken,
Die Hij gescheiden tot zich riep.

Erg spijtig dat de heer Seeverens maar zo\'n korte tijd als rector op onze school aanwezig kon zijn.
Heel veel sterkte gewenst voor familie en vrienden.

Beste Familie en vrienden van Dhr. Seeverens, gecondoleerd met het verlies van onze rector. Hij heeft veel voor de school betekend in een korte tijd, een té korte tijd. Wij zullen hem niet vergeten.
Vriendelijke groet,
Jet en Sofie Vlasveld

Frank, bedankt voor de kansen die je mij en anderen hebt gegeven!

Vrienden en familie, sterkte en steun toegewenst.

Mnr Seeverens, onze rector, vaak zien rondlopen door de school. Hij zetten zich in voor de school. Tot kort, hij kreeg iets verschrikkelijks. Iets wat niet of niemand hem gunt. Zo jong, dit hoort niet. Gecondoleerd, en ik wens de familie en vrienden van Dhr. Seeverens heel veel sterkte!