Francien van den Anker-Hutten werd geboren in Loon op Zand op 14 juni 1944. In 1963 ontmoette ze haar partner Jan van den Anker. Francien en Jan trouwden op 31 mei 1968. Francien had één zoon en één dochter: Johan en Ilse . Ook had ze vijf kleinkinderen: Juliën, Elisa, Benthe , Joaquin en Anne . Haar vrije tijd besteedde ze graag aan Koken en Bloemen. Op sportief gebied stak ze haar energie in Zumba en Tennis. De laatste woonplaats van Francien was Gennep.

Francien was een sterke vrouw, die op haar 17e vanuit Tilburg besloot om richting Grave te gaan om daar haar verpleegstersopleiding te doen. Deze opleiding was intern op de RPI en was een fantastische tijd voor haar! Ze was een stads meisje dat bekend stond om haar pettycoats en makeup. Ze was toen al een vooruitstrevende vrouw en dat is ze altijd wel een beetje gebleven. In de roerige tijden van de sixties, waarin muziek en uitgaan de boventoon voerden, ontmoette ze de zanger van een bekende band genaamd ?the Johnny Rockets? . Elk optreden genoot ze van de aandacht die hij haar gaf, al liet ze weinig merken. Uiteindelijk maakten ze samen een afspraakje en sinds die dag in september 1963 zijn Francien en Jan onafscheidelijk geweest.

Na 5 jaar verkering besloot ze met Jan te trouwen en zijn ze verhuisd naar verschillende plekken waaronder Vaals en Hannover. Om uiteindelijk samen te stranden in Gennep. Daar kochten ze in 1971 samen een huis. Dit was een voormalige boerenhuis, dat na jarenlang samen zwoegen, een prachtige en warme thuishaven is geworden, waar Francien zich altijd erg prettig heeft gevoeld. Ze hield van de grote tuin, die vooral zomers erg mooi was en vol kleurrijke bloemen en planten stond.
In 1972 was Francien zwanger van dochter Ilse. Die werd 4 mei 1972 geboren. Na drieënhalf jaar kwam de tweede, Johan, op 12 december 1975. Intussen stond ook de verbouwing van het huis nog steeds niet stil. Francien was altijd thuis voor de kinderen, dat werd zeker erg gewaardeerd. Na school een kopje thee en bijkletsen, terwijl ze lekker in de keuken stond te kokkerellen.

Francien was altijd erg betrokken bij Jan?s werk en stond ook in die kringen bekend als goede gastvrouw en kokkin. Dit was zeker het geval toen Jan zijn eigen steenfabriek kocht. Ze werkte ook vaak mee en elke beurs stond ze in de stands.

Toen de kinderen groter werden en de jongste vertrok naar Amerika voor enkele jaren terwijl de ander uit huis was, was dit uitvliegend gezin niet makkelijk voor haar. Ze bleef altijd voor minimaal 4 personen koken, wat handig was voor de vele aanschuivers die er over de jaren heen van Francien?s kookkunsten genoten. Ze kookte vaak voor haar dochter mee en vanaf dat Ilse in Nijmegen ging wonen, kwam ze regelmatig logeren, waar beiden van genoten. Francien had naast koken en bloemen een aantal passies die goed van pas kwamen tijdens het shoppen: sjaals, horloges, schoenen, kleding en kookspullen. Dat was dan ook vaste prik met Ilse, naar de stad om lekker te neuzen en te struinen, heerlijk te lunchen en een borrel te drinken.

Jaren gingen voorbij, toen in 2002 bij Francien de eerste keer borstkanker werd geconstateerd. Ze doorstond alles zonder klagen, mokken en met opgeheven hoofd. Dit was een moeilijke periode, die achteraf gezien een hoop veranderd heeft. Jaren na gezond te zijn verklaard, kwam er helaas wederom een zelfde soort nieuws. Ook dit overwon ze en ze ging gewoon verder.
In 2006 werd ze voor het eerst oma. Ze vond het fantastisch, zo?n klein spruitje! Van de ene kant vond ze het jammer dat ze niet eerder en dus jonger, oma was geworden. Ze wilde zoveel met haar kleinkinderen doen, wat mede door haar ziekte al wat lastiger was omdat die zijn stempel had gedrukt op haar gestel. Desalnietemin genoot ze van volle teugen van het oma zijn! En toen Joaquin een goede eter bleek te zijn, vond ze het heerlijk om er weer iemand bij te hebben om lekker voor te koken. Jaren later werd ze weer oma, van 3 kinderen in 1 keer. Eva, de vrouw waar Johan mee getrouwd is bracht drie vrolijke kinderen mee, die haar al heel snel oma noemde. Ze vond het heerlijk, een groot gezin. Haar dochter was inmiddels verhuisd naar Amsterdam, wat ze erg jammer vond. Maar de logeerpartijtjes bleven doorgaan en er werd veel heen en weer gebeld. Af en toe samen kokkerellen en veel praten over lekker eten en drinken ging gewoon door.

In haar leven is Francien veel met Jan op reis geweest. Allerlei landen bezocht op verschillende continenten, op cruise geweest voor hun 25-jarig huwelijk, samen op zakenreis. Kortom, Francien kwam wel aan haar trekken om de wereld te zien. De laatste jaren werden het weer als vanouds familie vakanties, naar Skiathos Griekenland. Op dit fantastische eiland kon Francien haar hartje ophalen. Prachtige stranden waar ze kon genieten, van een lekker drankje en een mooie zonsondergang. Leven in de natuur en buiten, sprak haar enorm aan. Al kon ze niet altijd even goed tegen de hitte en draaide de airco op volle toeren. Dat deze vakanties met familie en vrienden waren, deed haar het grootste plezier. Ze genoot als haar gezin compleet was en zeker als het nog eens zo heerlijk genieten was! Dan riep ze uit volle borst: ? Wat hebben we het toch goed he!!? Die spreuk is er een, die velen van haar kennen.

In 2011 ? 2012 besloten Francien en Jan te gaan verhuizen naar het net nieuw gebouwde buurhuis van zoon Johan. Na 40 jaar op nummer 15 gewoond te hebben, gingen ze een deurtje terug naar nummer 13. Vanaf die tijd was Francien niet lekker en vaak moe. Lange tijd riep ze ? Ach dat gaat wel over, dat is vast van de stress en het verhuizen?. Nadat Francien samen met Jan op vakantie was geweest naar Skiathos, voor het eerst zonder (klein)kinderen, kwam ze terug en toen was het erg duidelijk. Francien was niet in orde en direct na de vakantie ging ze naar de huisarts. Die vond de symptomen niet goed en zorgde ervoor dat Francien gelijk door kon voor onderzoek in het ziekenhuis. Die onderzoeken gaven al snel aan, dat er iets niet in orde was. Eind september kwam het slechte nieuws, Francien had weer kanker en dit keer ging ze de strijd verliezen... door de borstkanker die ze eerder had gehad, kreeg ze uitzaaiingen in de hersenen en longen. De artsen gaven haar in september 2012 2 tot 8 weken... Ondanks dit nieuws liet Francien zich niet uit het veld slaan en vocht door. In deze zelfde periode werd haar jongste kleinkind geboren. Ze vond het geweldig dit nog mee te kunnen maken.

Op 29 december was Francien voor de wet 45 jaar getrouwd met Jan. Op 31 mei was de trouwdag voor de kerk, vanwege de situatie werd 29 december groots gevierd met een diner verzorgd door een topkok. Francien genoot met volle teugen, al was ze op dat moment niet fit en had last van de behandelingen. Toch was ze vrolijk en at voor het eerst in tijden menig gang helemaal op. Het was een mooie dag! Toen kwamen kerst en oud en nieuw en Francien kreeg het elke keer weer voor elkaar om erbij te zijn en na een mindere periode weer fitter te worden. En zo brak 31 mei aan, waarop we nogmaals het 45-jarig huwelijk konden vieren. Wederom genoot ze en was heel blij om dit mee te kunnen maken. Het kadootje, een weekendje Texel, moest nog even wachten. Ze had nog tijd om op vakantie te gaan naar Mallorca en te genieten van 2 weken rust en verwennen aan zee. Ook 2 weekenden Noordwijk deden haar erg goed en ze genoot! In september nog een weekendje Texel met Jan en Ilse was de afsluiting van een veelbewogen jaar. In de korte tijd daarna kwam het afscheid steeds dichterbij, ook dit deed ze op haar manier. Het ging allemaal snel en toch nog een beetje onverwachts, maar we hebben met zijn allen een mooi jaar gehad. Dankjewel lieve Francien voor alle gezelligheid, humor en kracht die je ons hebt gegeven...


Op zondag 6 oktober 2013 is Francien van den Anker-Hutten overleden. We zullen haar missen en met veel liefde aan haar blijven denken.