Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Rara van wie komt deze reactie? Ik probeer me te herinneren wanneer we samen zo moesten lachen. Dat zijn zoveel momenten, want jij was altijd zo vrolijk en lachte zoveel.
Ik had met Maud vlak voordat we naar Bollo in Heideheuvel gingen het boekje Rambamboeli gelezen. Daarin stond steeds "Poverdriedubbelesuikerklonten". Dat zei ik toen ook tegen jou en daar moest jij toen zo om lachen. Toen ben ik het maar blijven zeggen...
De laatste keer op de camping schopte je me met je been vanuit je rolstoel steeds in het zwembad. Hoewel je het toen al erg zwaar had, bleef je vrolijk en lachen. Zo bijzonder.
En toen je in Amsterdam in het ziekenhuis lag en we met een doekje over je hoofd steeds kiekeboe deden. Ook toen had je het zwaar maar was je vrolijk en aan het lachen.
Niet lang geleden op de camping toen Tijn steeds van z'n stoel viel, kwam je niet meer bij van het lachen.
Als we spelletjes deden en ik weer een stomme fout maakte, lach je soms dubbel van het lachen.
Zoveel mooie momenten; dit zijn er maar een paar! Die zal ik altijd koesteren.

Lieve Evi,
Wat was het elke week een feestje om bij jou en je klasgenoten knutsel les te geven. Wat deed je altijd heerlijk mee en je probeerde graag van alles uit! Een fantastisch eigenwijs karakter waarmee je graag het lokaal vulde.
Heel veel sterkte voor de familie.

Liefs Kimberley Brandsma
(Oud-leerkracht Beeldende vorming, de Trappenberg)