Beste familie, persoonlijk heb ik nog een aantal jaren met Evert mogen optrekken, als vrijwilligers onder elkaar, bij Jeugd- cq. Recreatiepark Nienoord. Evert was daar jarenlang samen met dhr. Geertsma bij ons, wat later Familiepark Nienoord werd genoemd alwaar zij samen van 1990 tot 2010 het onderhoud van de LGB-tuinbaan en materieel hebben verzorgd. Activiteiten waar ze samen met veel plezier hun tijd aan hebben besteed. Dankbaar voor de tijd die we samen hebben doorgebracht is het spijtig te vernemen dat Evert niet meer onder ons is.
Familie, vrienden en kennissen wensen wij als Modelspoorgroep Nienoord alsmede op persoonlijke titel heel veel sterkte met dit verlies.
Modelspoorgroep Nienoord
Fokko Dusseljee (voorzitter)

Vandaag nemen wij afscheid van Evert Reinders, voor mij Oom Evert.
Een in mijn ogen reusachtige man die bij elke begroeting en een ferme handdruk steevast de vraag stelde: ‘Hoe is het klein beertje?’ Daarbij doelende op mijn achternaam Behr.
Nou, best hoor was dan het antwoord.

Evert werd geboren in Groningen en bracht zijn jeugd daar ook door. Na diverse scholen te hebben doorlopen, besloot hij in de stad Groningen te blijven wonen en werken. Zo kreeg hij al op jonge leeftijd een baan bij de Nederlandsche Spoorwegen, waar hij na verloop van tijd Nel ontmoette en verliefd op haar werd. Na hun verlovingsperiode werd uiteindelijk de stap gezet naar het huwelijk, dat plaats vond op 21 april 1960 in het stadhuis van Groningen.
Alhoewel ik nu kan zeggen dat ik bij hun huwelijk aanwezig ben geweest, was ik er strikt genomen in lijfelijke zin ook niet bij aanwezig. Dat zat zo, mijn moeder was op de huwelijksdatum 6 maanden zwanger van dit kleine beertje.
Zoals gewoonlijk stonden er bij de ingang van het stadhuis dames te kijken naar de komende en gaande bruidsparen. Vooral de bruidsjurk van de bruid had hun volle belangstelling. Ook mijn moeder met haar dikke buik ging met de andere genodigden het stadhuis binnen, hetgeen één van de nieuwsgierige dames de opmerking ontlokte: ‘Nou dat zal ook tied wordn!’

Het nieuwbakken echtpaar vond uiteindelijk een vaste woonstek aan de Staringstraat in Groningen. Na een paar jaar werd Titia geboren, na enige jaren gevolgd door Arjan.
Het gezin was daarmee compleet.
Behalve het werkend bestaan van Evert werd er met het gezin vakantie gevierd ‘op Thailand’ zoals zij het eiland Terschelling altijd noemden. Vele seizoenen hebben zij daar met veel plezier enkele weken vertoeft.

Hobby’s had Evert in overvloed. De miniatuur stoomlokjes en de daarmee verband houdende stoomdagen op Hemelvaartsdag in Leek, vliegvissen en samen met Inus genieten van een nieuw biertje. Maar zijn grootste hobby, of misschien wel passie, was de schietclub, waarvan hij vele jaren lid is geweest.

Met het ouder worden kreeg Evert niet alleen te maken met fysieke, maar ook geestelijke problemen. Te langen leste was thuis wonen geen optie meer en verhuisde hij via Bedum naar het Heymanscentrum in Groningen. Niet alleen voor Evert, maar ook voor Nel was dat een bittere pil.

Op 21 april 2020 waren Evert en Nel 60 jaren getrouwd. De gezondheid van Evert liet helaas niet toe om daar nog veel aandacht aan te schenken.

Nu, 60 jaar na mijn geboorte brengt dit kleine beertje jou Evert een laatste groet. Vaarwel!

31 augustus 2020

Karin de Vries-Behr
Henk de Vries

Lieve Nel, Titia, Arjan, Inus en Karin,
Gecondoleerd met het overlijden van jullie zo lieve Evert.
Afgelopen zaterdagmiddag ontvingen wij de rouwkaart.
Helaas is het voor ons niet mogelijk om maandagmiddag 31 augustus aanwezig te zijn bij de uitvaart, omdat we - bizar genoeg - al naar een andere rouwbijeenkomst moeten.......
We hebben begrepen, dat er een einde is gekomen aan een lange lijdensweg.
Al weer enige jaren geleden, dat we elkaar gezien en gesproken hebben, vooral tijdens een verjaardag bij Harrie en Christien thuis. Zo blijven we ons Evert herinneren: gezellig pratend met deze en gene en genietend van een goed glas en lekkere hapjes.
Hopelijk kunnen we weer eens iets afspreken in de (nabije) toekomst.
Voor nu wensen we jullie heel veel sterkte en kracht.
" Het werd, het was, het is gedaan"...................(M. Vasalis)

Lieve groet,
Roelf Jan en Froukje en kinderen

Vooral in de jaren dat we zwaar kaliber geweer schoten in Anloo en Delfzijl hadden we veel contact en heb ik hem leren waarderen vooral op schiet en technisch gebied en zeker praktijktechische ,wat zeker tot uiting kwam in het miniatuur stoomwezen.
Ook heeft hij zich voor de schietvereniging S.V.Groningen al die jaren veel ingezet.
Helaas heeft het op deze manier moeten eindigen.
Ik wens Nel en familie veel sterkte hierin.
Meindert en Ans de Grooth.

Vrijdag ontving ik de kaart van het overlijden van Evert.
We wisten dát dit bericht een keer zou komen, hij was ernstig ziek.
Toch geeft het elke keer weer verdriet afscheid te moeten nemen van een goede bekende.
Sinds 1980 heb ik Evert leren kennen als spil van de S.V.Groningen.
Vrijwel altijd was hij aanwezig op de verenigingsavonden van zijn club.
Hij observeerde en begeleide de jonge leden. Hij zorgde voor een goed verloop binnen de vereniging.
Niet altijd even gemakkelijk. Toch deed hij het graag.
De sfeer binnen de vereniging was een bijzondere, een soort van kameraadschap waarbinnen je je vertrouwd voelde. Deze sfeer vond je nergens anders.
De zaterdagen in Anloo waren voor ons allen een bijzonder gebeuren, waar allen, die er zijn geweest, met weemoed aan terug denken.
Dit nu is allemaal veranderd. De vaste garde is er niet meer en de sfeer is veranderd.
Dat is goed, tijden veranderen en dus ook het club gebeuren. Toch hebben wij oudere leden er wel enige moeite mee.
Het is je cluppie niet meer.
Een hoogtepunt was altijd de hazenpeperavond, elk jaar eind december. Je liet je brengen of reed met een ander mee en het werden vaak late uurtjes.
Evert zorgde altijd voor een goede voorbereiding en verloop en genoot zelf met volle teugen, letterlijk en figuurlijk.
Avonden om nooit meer te vergeten.
Jarenlang heeft hij bestuurlijke functies binnen de vereniging vervuld. Ook als zodanig heb ik hem meegemaakt.
Constructief en corrigeerbaar.
Het Erelidmaatschap was welverdiend. Het verraste hem, maar hij was er trots op.
De laatste jaren zijn voor hem zwaar geweest. Hij heeft veel pijn gehad. Hij aanvaardde dat en hoopte altijd op betere tijden.
Tot het noodlot toesloeg toen hij de beruchte ziekte kreeg, die je niemand toewenst. Langzaam gleed hij weg uit deze wereld en moest elders worden verzorgd.
Zijn eigen Nel, waar hij zo trots op was, moest de zorg aan anderen overgeven.
Nel, jullie hebben het samen goed gehad en dat is goed om op terug te kunnen zien.
Het mag jou en je familie hopelijk ook rust geven nu aan het lijden van Evert een einde is gekomen.
Jullie allen wil ik, mede namens Wiep, condoleren en veel sterkte toewensen voor de komende tijd.

Hilbrand Hartlief
Jonkersvaart 111
9354TN Zevenhuizen.

Als lid van de schietvereniging een persoonlijk afscheidsberichtje ter nagedachtenis van een zeer gewaardeerd man wiens onze gezamenlijke humor immer voor een vrolijke situatie zorgden. Mijn voorstel binnen de club als blijvende herinnering een wedstrijddiscipline naar hem te noemen welke elk jaar uitgereikt wordt .Sterkte gewenst aan al uw dierbaren.
Roel Dekker bestuurslid SV Groningen