Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Wat een tijd geleden is het alweer. En wat moet ik nog vaak denken aan die nare begravenis dag. Je hebt onze levens wel stevig door elkaar geschud amigo.

Ben blij dat ik je heb leren kennen.

Amigo!
Bijna jarig. Wat wil je hebben als cadeau?

Hé Emo,
Gek misschien dat ik jou dit schrijf. We hebben elkaar wel gekend, echter niet lang opgetrokken, enkel in de eerste klas van de brugklas.
Ik zie je nog zo staan tegen de kluisjes, lang, beetje onhandig, maar wel een zachte blik in je ogen. Een lieve jongen, dat was de indruk die ik van je kreeg.

Toen ik inmiddels ongeveer tweeënhalf jaar geleden te horen kreeg dat jij de aardbol had verlaten, was ik verrast, stil en onder de indruk. We doen hetzelfde werk, dacht ik toen. Sociaal werk, zeker op jouw lijf geschreven.

Op sociale media zien we vaak alleen de blije momenten, geweldige levens, toffe feestjes, liefde, maar nauwelijks de ademnood die er soms kan zijn. Deze ademnood werd jou fataal, wat ik betreur, want je bent een mooi mens met een goed hart. Ik moest gewoon even weer eens aan je denken Emo.

Je bent een lieve jongen, prachtig mens en vooral een schijnende ziel. Iedereen die jou gekend heeft, zal dit kunnen beamen ❤️

Er gaat geen dag voorbij dat ik niet even aan je denk ❤️