Herinneren is een vorm van ontmoeten…

In de tuin van herinneringen,
waar de zon altijd zachtjes schijnt,
dwaal ik door de paden van gedachten
aan Emo, een vriend zo fijn.

Hij danste door het leven,
met een lach, diep en waar,
een ziel die lichter was dan lucht,
zijn aanwezigheid oh zo zeldzaam.

Maar soms, in stille momenten,
als de wind fluistert, heel zacht,
hoor ik de echo van zijn lachen,
een herinnering die op mij wacht.

Emo, je koos je eigen pad,
een reis naar een onbekend land.
Wij blijven hier met liefde,
je naam geschreven in het zand.

In onze harten leef je voort,
onuitwisbaar, helder en vrij,
een ster aan de hemel van herinnering,
een vriend, voor altijd dicht bij mij.