emmo en karmin,
wij kennen emmo als oud sea landers en kwamen elkaar tegen bij de koffiemachine waar we o.a. over koken
spraken. na ruggespraak met karmin wist emmo altijd wel te vertelllen hoe je iets bizonders kon klaarmaken.

in februari 2001, in t vliegtuig naar new york zaten jullie voor ons en natuurlijk herkende emmo mij direct, vriendelijke woorden, herinneringen aan sea land en voor t landen een snoepje van karmin om op te zuigen.

kreeg nog n visite kaartje om langs te komen in de gallery, maar helaas niet gedaan en nu realiseer ik my
kan t nooit meer doen.

emmo en karmin, rest in peace and 4ever in a lot of hearts

Oosterhout, 10 juni 2011-06-11
Lieve mij onbekende familieleden van Emmo en Karmin,
Kort gezegd: gecondoleerd!

Het was en is een schok voor ons. Onvoorstelbaar, met de onverbiddelijke hardheid van het leven. We kenden elkaar al jaren en hadden via de kunst in hun galerie, beurzen, de arco of anderszins steeds een goed contact, positief en geinteresseerd in elkaar. Een ontspannen contact. Dit niet zozeer vanwege de enkele aankoop die we bij hen deden, maar omdat zij en wij zo in elkaar zitten. We voelden ons dan ook altijd meer dan welkom. Ze zullen nog heel lang in onze gedachten opkomen en niet alleen als we bv een werk van Beate Streuli zien.
Helaas kunnen we dinsdag niet in Rotterdam aanwezig zijn. We verblijven dan op de kunstbeurs in Bazel. We denken dat ze dat ook zouden willen. Wees er in ieder geval van overtuigd dat onze gedachten dan, maar niet alleen dan, naar Rotterdam zullen dwalen om hen te herdenken. Dit laatste zullen we blijven doen, met hun foto in onze nabijheid.
We wensen u allen heel veel sterkte met het verlies van beide lieve en warme mensen.

henri swagemakers
marie-anne schermer
will mooy

Lieve Emmo en Karmin, het is onvoorstelbaar dat jullie er niet meer zijn als inspiratoren voor heel veel activiteiten. Familie, vrienden en kunstenaars heel veel sterkte gewenst.
Gritta

Lieve vrienden van Emmo en Karmin

Met tranen in mijn ogen schrijf ik dit bericht vanuit Zuid Afrika. Helaas kan ik niet op de herdenkingsbijeenkomst aanwezig zijn, maar zal deze via internet volgen. Het zal heel intens zijn.

Veel verdriet om het verlies wordt overgecompenseerd door alleen maar fantastische herinneringen. Dit stel straalde alleen maar goeds uit en hun passie voor kunst was zo sterk en inspirerend. Laat iedereeen daar heel veel kracht uit putten

Lieve Emmo en Karmin,
Altijd een warm bad om bij jullie binnen te stappen of het nu in Rotterdam of Berlijn was. Kunst was jullie leven en die passie delen met elkaar en anderen misschien nog wel meer. Ik heb genoten van de etentjes en jullie oprechtheid en het is niet te bevatten jullie niet meer te mogen spreken. Voor familie en vrienden veel sterkte met dit verlies.

Zoveel genegenheid in je hebben is, was, als een wolk. Ik heb onmetelijk respect voor de wijze waarop jullie in het leven stonden en jullie leven breeduit deelden. Rust zacht jongens

Dank je voor de koffie Emmo en Karmin.

Zij hebben me toch wel heel veel geholpen met mijn galerie.
Toen ik zei dat ik een galerie ging beginnen, vroeg Karmin:
weet je het wel zeker.
Ik zei ja.
Waarop hij zei: je kunt altijd langskomen voor een kop koffie.

Zij waren er voor mij, net zo als ze er voor zoveel waren.

Bob

Lieve Karmin en Emmo,
Er staat nog een bericht van Karmin op mijn telefoon. Die gooi ik nooit meer weg. Karmin vraagt naar de stand van zaken en meteen ook naar hoe het met me gaat. Zo tekenend...
Emmo belde mij zo vaak, dat ik zijn stem nog steeds hoor. Ik probeer die nu te repeteren in mijn hoofd, zodat ik hem niet meer kwijtraak.
Wat waren jullie een lieve mensen. Wat zijn jullie altijd goed geweest naar iedereen.

Jarenlang stonden jullie achter mij en mijn werk. Ik was niet de enige, jullie wisten een grote groep loyale kunstenaars aan jullie te binden. En jullie bleven het werk door dik en dun steunen. Soms was er wel discussie, maar dan zeiden jullie \"maar jij bent de kunstenaar\'. Dat gaf moed maar maakte allert.

Het wordt moeilijk zonder jullie te leven. Ik wens de familie en vrienden heel veel sterkte met het verwerken van dit intense verdriet.
Hans Wilschut

Rotterdam, 10-06-2011

Lieve Emmo & Karmin,

In vervolg op het eerdere geschrevenen hoe moeilijk het te bevatten is dat jullie er niet meer zijn en de pijn en verdriet die me dat geeft en hoe gek ik op jullie ben wilde ik nog dat dingen kwijt?.

Door vooral Emmo (omdat hij de meeste keren in Berlijn was al ik er bij hem was) heb ik Berlijn leren kennen. Ik was er nooit geweest maar gelijk verknocht net zoals Emmo dat gelijk was en Karmin beetje bij beetje ook werd. Vond de trein reis met Emmo samen ook erg leuk en gezellig. Leuker dan alleen te reizen. Krantje lezen, spelletjes doen, kletsen over van alles, enz. Was graag nog veel vaker met je gegaan.

Weet je nog Emmo afgelopen december dat Robert en ik in Berlijn bij je waren en we een kerstboom gekocht hadden en het huis in kerstsferen gebracht hadden met kaarsjes enz. Dit was geloof ik de 2e keer dat jullie een kerstboom hadden de 1e keer ook door mij en toen in ook in Berlijn. Een andere kerst in Rotterdam was er geloof ik geen kerstboom maar ik had wel de eettafel voor het kerstdiner aangekleed met een kerskleed en kaarsjes. Karmin vond het maar niets maar omdat ik het was mocht ik op kaarsen en kaarsstandaard jacht in de winkel. Bij Emmo zag ik toch een glinstering in zijn ogen toen ik er mee bezig was. Maar die glinstering van geluk/blijdschap zag ik vaker bij hem als ik binnenkwam of ik weer een hoop kletste of aan gewoon aan het klieren was.

Of die keer dat ik in Berlijn aankwam en jij Emmo me gelijk verraste met gasten die er al waren en mee aten. Ik kon nog niemand en ben dan in begin wat verlegen maar het was wel gezellig en na het eten nog wezen stappen (after dance party van iets van kunstbeurs in Berlijn) met één van je gasten Edo Dijksterhuis. Was een onverwachte gezellige avond en onverwacht stappen met iemand die ik nog niet kende maar erg gezellig mee was. En zo kwam ik steeds dus leuke en aardige mensen via jullie tegen. Wat zal ik zulke spontane dingen en zulke mensen bij jullie gaan missen!

Ook toen je een keer (toen ik in Berlijn was) en jij Emmo tussendoor enkele dagen naar Nederland was en ik alleen in huis zat. Dit hoorde ik pas toen ik in Berlijn aangekomen was en wel een beetje van slag was erdoor. Ik miste je toen Emmo maar dat wist je al. Kan niet zo goed tegen dagen alleen zijn en ik weet nog toen ik terug kwam ik je al in de gang van het trappenhuis hoorde lopen dat jij het was ik voelde mezelf weer stralen en ik besprong je bijna toen je binnenkwam zo blij was ik en jou zag ik ook stralen zoals ik je zo vaak zag stralen.

Jullie heb me erg veel vrolijke momenten bezorgd en was er ook voor me als ik me neerslachtig voelde en wist me altijd weer met je woorden beter te laten voelen. Zoals ik me deze week voel en ik had ik eigenlijk de behoefte en neiging naar je toe te komen Emmo om te praten en als je in Berlijn gezeten had zou ik je gebeld hebben, maar ja dat kon niet want je ben er niet meer. En dat te beseffen dat moment maakte me nog verdrietiger. Een steunpilaar en toevluchtsoord of gewoon voor de gezelligheid en een praatje langs kan wippen en waar ik altijd welkom was is zomaar weg en wat geeft dat een enorme leegte. Ook dat je me soms corrigeerde als ik achteraf stommen dingen zei. Je zetten me ook veel aan het denken en veranderde mede ook me gedachte patroon. Ik nam meer van je aan dan je denkt. Met me vriend Robert ben ik erg blij (volgende week zondag trouwens 9 jaar getrouwd) en kan ik ook me ei bij kwijt maar soms heb ik ook wel behoefte aan een ander luisterend oor die mij net als Robert goed aanvoelt en dat was jij voor me.

Zo merkte ik deze week nu gelijk al dat zonder jou Emmo ik mezelf buiten Robert om minder goed me ei kwijt kan. Dat voelt heeeeeeeeeeeeeeel zwaar. De toekomst zal leren hoe dat opgevangen zal moeten worden. Wat dat betreft waren jullie nog belangrijker voor me dan jullie al dachten. Emmo & Karmin jullie waren beide op een andere manier een ECHTE vader voor me. De beste vaders in de wereld! Weet en voelde ook dat jullie echt super dol en gek op me zijn/waren.
Karmin zijn kookkunsten vond ik altijd erg lekker. Was vooral gek op zijn pindasaus. De lekkerste die ik ooit op heb wat zal ik die missen. Emmo vond dat hij niet zo goed kon koken maar ik vond dat hij ook lekker kon koken hoor en dat heb ik je ook vaak gezegd. Die oliebollen die je maakte waren ook altijd weer erg lekker ook die zal ik enorm missen.

Op kunstgebied ben ik een beetje een analfabeet denk dat ik ook altijd moeite had met die stilte in de galerie en kwam daarom altijd met van die nieuwe hippe ideeën voor in de galerie waar we dan over discussiëren en dat al die ideeën van me niet passen in de kunstwereld. En kreeg er altijd wel een leuke discussie door. Heb door jullie ook wel en een en ander geleerd op kunstgebied en dingen gezien die ik erg mooi vond. Door jullie zelfs op me website (iamsander.com) een categorie ?Art? gemaakt met kunst wat me erg aansprak. Hier moet nog veel aan toegevoegd worden en wilde jullie mening er ook nog over horen en Emmo wist wel een beetje waar ik van hield. In Berlijn zijn Emmo, Geer Pouls, Ben Sleeuwenhoek en en ik (al twijfel ik nu met wie ik er was van hen) eens naar een opening van een foto tentoonstelling geweest van veel portretten van mannen en vrouwen. Vond het een erg leuke tentoonstelling en daar in aanraking gekomen met Larry Clark, Jack Pierson en Nan Goldin. Door Emmo en Karmin ben ik in aanraking gekomen met bijvoorbeeld werken van Ditty Ketting en Frank van der Salm die me erg aanspraken. We hadden het niet veel over kunst, maar ja daar hadden jullie in het dagelijks leven al genoeg over. ;-) Al had ik zeker nog wel adviezen willen krijgen voor me site qua kunst. Ben ook erg blij met het mooie grote schilderij wat we van jullie cadeau gekregen hebben voor ons nieuwe huis 4 jaar geleden. Maakt dit alles nu wel heel erg speciaal en heeft nu ook veel emotionele waarde. Wilde jullie nog steeds eens vragen wie de kunstenaar ervan is. Het heeft een mooie plek gekregen in de woonkamer.

Karmin kwam vroeger ook vaak met nieuwe ideeën aanzetten om samen een kinder bioscoop te runnen of een saté restaurant te runnen waarbij ik mocht bedienen. Karmin zat vol leuke ideeën.

Vond het ook heel erg lief van jullie dat jullie Joep onderdak boden omdat het bij Robert en mij in ons kleinere vorige huis waar we Joep tijdelijk onderdak hadden geboden niet zo goed meer ging meer met zijn drieën. Een jongen onderdak bieden die jullie nog helemaal niet goed kende maar jullie na er even over te denken je wel tijdelijk over wilde ontfermde. Dat tijdelijke werden jaren. Dat zegt heel veel over jullie hoe jullie in het leven stonden ook en hoe jullie omgaan met andere mensen. Jullie zijn echt schatten.

Met Emmo ben ik ook vaak naar de bioscoop geweest. Met Karmin wat minder omdat het zijn ding niet zo was en vooral en veel beelden in films al snel eng vond en dan weg ging. Vond altijd wel grappig Karmin zijn reactie bij sommige scènes. Voordat jullie de vestiging in Berlijn hadden ging ik vaker met je naar de film Emmo maar toen was je ook vaker in Rotterdam. In Berlijn zijn we ook vaak naar de bioscoop samen geweest. Vooral de Duitse films trokken me aan. Weet je nog die dag dat we naar drie films gingen en tussendoor even ergens gingen dineren en het zo druk was dat we aan een tafel voor vier personen moesten zitten waar al een jongen en meisje zat en er ook door jou mee in gesprek kwamen en die jongen, Michael (zijn achternaam is me even ontschoten) aan het sjansen met me was. En zijn telefoonnummer gaf. Hij dacht eerst dat je me vriend was Emmo zei die later waar jij wel om moest lachen. ;-) Was toen later die week met hem nog naar een film geweest en jij had ook nog een poosje contact met hem toch. Dacht dat jullie nog naar tentoonstelling waren geweest en wat gegeten. Zeker in de begin tijd had jij Emmo nog niet zo veel vrienden daar maar je was wel goed in het maken van vrienden.

Ik kan zoveel over me belevenissen met jullie schrijven. Niet alles schiet me gelijk te binnen maar toch. Word erg blij van deze gedachtes over jullie maar als ik nu dan weer bedenk dat jullie er zo plots en door denk ik zo veel toevalligheden niet meer zijn word ik erg verdrietig.

Weten jullie nog in november 2008 toen ik jullie je vertelde dat op een vrijdag middag toen ik in een museum in Den Haag met me vriend was bij een tentoonstelling van Erwin Olaf was met Robert dat met de telefoon van een vriend (Edwin) van me gebeld werd. Had al 4 dagen niets van hem gehoord en kreeg hem niet te pakken en was al erg verontrust en toen belde zijn broer met de mededeling dat Edwin dood in zijn bed gevonden was. Terwijl het weekend ervoor nog bij me was. Dat moment in dat museum voelde het alsof de grond onder me voeten wegzakte. Ik was zo enorm verdrietig ook en begreep het gewoon niet en ging kapot van de pijn zo onverwacht. Heb er toen ook veel met jullie en vooral Emmo over gepraat en alleen weet ik betreft dit niet meer wat je me voor adviezen gaf om hoe er mee om te proberen te gaan.

Vraag me nu af wat jullie me zouden zeggen nu zelf denk ik net zoals me moeder gisteren zei dat jullie niet zouden willen dat ik er onderdoor zou gaan van verdriet, dat ik verdrietig mag zijn en jullie zeker mag missen maar ook wel moet genieten van het leven zoals jullie deden. Het is alleen zo moeilijk maar ik doe wel me best en zal veel van jullie adviezen goed onthouden. Het zal denk nog wel even erg moeilijk en emotioneel voor me zijn maar ik zal proberen sterk te zijn de komende tijd. Ter nagedachtenis aan jullie zal ik nog wel een pagina maken op me site die hebben jullie zeker verdiend. Jullie zullen me van boven denk ik ook best wel in de gaten houden en over me waken. Doe jullie me oma en Robert zijn oma en Edwin de groetjes van me daarboven! Ooit zullen we elkaar weer tegen komen en dan weet ik al hoe je glimlach zal zijn Emmo als je me zie, en Karmin zal dan wel weer een leuk idee hebben. ;-)

Ik zal altijd van jullie blijven houden!


Kus en heel veel liefs ,

Jullie Pleegzoon Sander

Gewone dingen op ongewone tijdstippen, ik kan er maar niet aan wennen. Gebeld worden midden in de nacht is zo eentje. Je denkt dan meteen: dat is hommeles. Afgelopen maandagnacht was er zo?n moment. Vol ongeloof hoorde ik aan de andere kant van de lijn vertellen dat Emmo én Karmin waren overleden aan de gevolgen van een auto-ongeluk.

Bij Emmo en Karmin langs gaan was als ondergedompeld worden in een warm bad. Er was altijd een luisterend oor en genoeg te drinken en te eten (vooral dat laatste, want Karmin kookte altijd véél te veel). Dat deden zij niet uit barmhartigheid of om je vriendschap te kopen maar uit oprechtheid, Emmo en Karmin waren immers filantropen pur sang.

Onlangs hun niet aflatende en steeds weer door nieuwe ideeën gestuwde werklust waren ze er altijd voor je. Emmo en Karmin deden immers altijd alles met passie en gedrevenheid. Het kostte zowaar moeite om iets terug te doen. Als ik een keer een etentje of een bioskoopbezoek wilde betalen moesten ze daar niets van weten. Daar moest ik echt op aandringen!

Bij mijn man Sander ontpopte ze zich als echte peetvaders. Met name Emmo was voor hem een klankbord en een steun en toeverlaat. Als hij iets niet bij mij kwijt kon of wilde of een second opinion wilde horen ging hij altijd naar Emmo. Dat vond ik eigenlijk wel fijn, want Emmo en ik zaten vaak op 1 lijn en als Emmo het ook al zei, dan moest het wel goed of waar zijn.

Ik heb inmiddels honderden reacties op internet op de dood van Emmo en Karmin gelezen. Die troosten me en geven me een warm gevoel. Vanuit de hemel zouden ze zich ongemakkelijk voelen bij het lezen van zoveel lofuitingen. Genereus, liefdevol, bevlogen, positief ingesteld, onbaatzuchtig, energiek, uit het juiste hout gesneden, e.d. het kan niet op. Het is nog allemaal waar ook, want zó waren ze gewoon.

Het cliché luidt dat het overlijden van Emmo en Karmin een grote leegte achterlaat. Dat is ook zo, maar als we wat minder dramatisch mogen zijn zou ik liever willen zeggen dat ik het een eer vond dat ze een onderdeel vormden van mijn leven.