Dag Emmo, Dag Karmin

We zijn net terug in Amsterdam en wilden gauw contact met jullie opnemen om elkaar weer te zien. Helaas is dat niet meer mogelijk..........
Lieve Emmo en Karmin, het is verschrikkelijk dat jullie er niet meer zijn. We zien jullie nog in ons geheugen, en dat zal zo blijven. We zullen onze hechte vriendschap van meer dan 30 jaar blijven koesteren. In de verzamelperiode van keramiek en kunst waren wij steeds samen op jacht. Keer op keer samen naar Parijs, op beurzen, markten en galleries. We genoten zo van jullie gezelschap. Samen met vakantie in Umbrië en de reis naar Portugal was, hoe lang geleden het ook al niet was, een belevenis die nu nog vers in ons geheugen staat gegrift. In de Mathenesserlaan waren we heel erg close en we zaten toen heel vaak in dat huis, geholpen bij verbouwingen, bij openingen van nieuwe tentoonstellingen.
Toen jullie naar de Witte de With verhuisden, waren we al in Amsterdam en zagen we elkaar nog maar bij sommige openingen van de exposities. Ondanks de drukte en gedrevenheid in de kunstwereld, hebben we nooit gevoeld dat jullie de vriendschap met ons verwaarloosden. Als we in Rotterdam of Berlijn waren, was het net weer zo gezellig en pakten we de draad weer op.
Op zoek naar een internationale erkenning wilden jullie naast de vele internationale beurzen ook een vestiging hebben in een erkende kunststad. New York was niet haalbaar maar Berlijn wel. Het ging ontzettend goed met de erkenning, jullie werden befaamd en geroemd.
Jullie zouden later wel een keer meer tijd vrijmaken voor jullie zelf en bij ons langs komen in Thailand. We hebben nog zo veel aan elkaar te vertellen. In de tijd dat we Top hebben leren kennen, waren jullie ook bezig om jullie pleegkinderen een (tweede) thuis te bieden. Zoveel hebben we gemeen.
We zullen jullie heel erg missen maar in ons hart zullen we jullie blijven zien.
Rust zacht samen..........

To Emmo and Karmin
For many years I have been following the traces of your gallery, on the art fairs in Berlin, Cologne and Amsterdam. You had the special something ? your stand, program, character and presence. Without knowing you personally I regarded the two of you as a model for my own career as gallery manager. Over the years our paths crossed here and there, we meanwhile had friends in common and knew a bit more about each other. It was only two days before your accident that we met twice in Venice. By chance we chose for dinner the same pizzeria like you and were lucky to share your table. First on Saturday and again on Sunday evening. On Monday we all flew back home. We enjoyed the hours with you so much and were impressed by your kindness and frankness. You looked so well-balanced, happy and optimistic. It was a great pleasure to meet you. Thank you.
Hans-Martin Lorch with Reinhold Seidel | lorch+seidel galerie | Berlin

Emmo und Karmin, ihr wart mir liebe Freunde und ihr habt einen festen Platz in meinem Herzen. Euer Andenken, die wunderschöne Blumenvase von Flor Studio hat einen besonderen Platz in meiner Wohnung, sie wird ständig mit frischen Blumen gefüllt und erinnern mich so täglich an euch. Wo auch immer eure Seelen angekommen sind, macht es gut dort ...
Klara

Emmo en Karmin waren gepassioneerde galeriehouders, bevlogen kunstambassadeurs, een inspiratiebron voor jonge kunstenaars, een baken van raad en advies voor jonge collega\'s. Maar bovenal waren zijn twee ongelooflijk lieve, warme en betrokken mensen.
Emmo heeft jarenlang het team van Art Amsterdam versterkt als lid van de tentoonstellingscommissie. In vergaderingen en informeel contact gaf hij altijd blijk van een scherp analytisch vermogen en een goed gevoel voor de verhoudingen binnen de kunstwereld.
Karmin heeft met zijn werk voor Tubelight en What\'s Up de kunstkritiek van een frisse impuls voorzien. De door hem georganiseerde etentjes zijn legendarisch, zowel voor de heerlijke maaltijden als de manier waarop hij altijd op onnadrukkelijke wijze mensen aan elkaar wist te koppelen.
We zullen hen missen.

Namens Team Art Amsterdam,

Edo Dijksterhuis

een schok en een groot verlies voor het nederlandse kunstleven. zij waren altijd aimabel, vol van vriendelijke belangstelling en respectvol. en zij genoten van kunst en wisten dat over te brengen. gewaardeerde collega\'s die in één keer verdwenen zijn.

Hier zijn geen woorden voor....

Momenteel ben ik in het buitenland en hier ontving ik het enorm schokkende bericht van het plotsekinge heengaan van Emmo & Karmin. In gedachten ben ik in Rotterdam aanwezig. Hun heengaan is een groot verlies voor de Kunstwereld, maar vooral voor al hun vrienden en familie. Ik wens iedereen heel veel sterkte in deze moeilijk periode. In de herinnering leven ze verder, Conny

\'voor wat hoort wat\' dat vond Karmin het vervelendste spreekwoord in het nederlands.
en het is tekenend voor de vanzelfsprekendheid waarmee ze iedereen tegemoet traden, ze wilden er niets voor terug.
Typerend is die ene keer dat ik de bus (oh die bus, DIE bus) leende voor de verhuizing van het atelier. Ik kreeg hem zonder problemen mee, uiteraard. Bij het terugbrengen brachten we wat lekkers mee, waar ze niets van wilden weten. Ik betwijfel of ze het zelf opgegeten hebben, het is ongetwijfeld aan iedereen uitgedeeld die die dag bij ze aan kwam waaien.

De vanzelfsprekende steun en toeverlaat, het ongelooflijke vertrouwen in mijn werk. De adviezen, tips, kleine veranderingen in teksten, samen projecten uitdenken, nieuwe tentoonstelling, subsidieaanvragen, opdrachtgevers zoeken, met Emmo twee dagen in de bus naar Madrid voor de ARCO.

Maar ook: Ik heb nog wat te eten, ik warm het wel op. Zal ik de kat verzorgen? Ga je naar je moeder? doe haar de groeten. Gaat het wel goed met je?

ik zal ze ontzettend missen

ik wens iedereen veel sterkte.

Dag lieve Emmo en Karmin.