Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Het is nu precies twee jaar geleden. Wij hebben net met familie en vrienden stilgestaan bij ons verlies. Ik ben nu ook pas toegekomen aan het lezen van deze condoleances. Na ontkenning en verdriet, komt misschien toch de acceptatie? Hoewel vandaag .... Bedankt voor alle mooie berichten, Saskia van Broekhoven

20 maart 2014. Een onwerkelijke dag. Nadat Emile in de ochtend vanaf huis had gewerkt ging hij rond 12 uur naar Utrecht. Een kus en tot morgen. savonds had hij een kennissessie met de collega's van C3. Ik ging naar school om Jesper op te halen. We hebben samen thuis geluncht. Jesper ging werken aan zijn typetopia. De deurbel ging. Politie aan de deur. Het eerste wat door mijn gedachte ging, zou er ergens ingebroken zijn, en of ik wat gezien heb. Mogen we binnenkomen, mevrouw? Natuurlijk. Is dit rijbewijs van uw man? Euh ja, hoe komen jullie daaraan?? Uw man heeft een ongeluk gehad en heeft het niet overleefd... Pats. Boem. De wereld wordt onder je voeten weggemaaid. Dit kan niet.... Hij is net weg? Jesper heeft het gehoord en zit te huilen achter de computer... En nu... Grote paniek. Wat moeten we nu?
Vanaf dat moment word je geleefd. Je moet zoveel dingen regelen die je niet wil regelen. Je moet zoveel dingen doen die je niet wil doen. Maar je moet. Jesper die verder door het leven zal gaan zonder zijn vader aan zijn zijde. Verdriet. Angst. Pijn.

En wat is het dan fijn om te lezen hoe geliefd Emile was. Hoe hij gewaardeerd werd. Zo perfectionistisch als hij op zijn werk was was hij thuis ook. Heel herkenbaar. Gedreven. 100% geven is niet genoeg.

Een van mijn vrienden zei, Emile heeft maar 42 jaar geleefd, maar heeft in deze veel te korte tijd meer gedaan en voor elkaar gekregen dan menigeen in 84 jaar kan doen. En dat klopt. Dat is fijn. Emile en ik hadden het wel eens over dat je van het leven moet genieten, want je hoort veel te vaak verhalen van mensen die spontaan een hartstilstand hebben en overlijden. Dat hij zelf veel te vroeg zou overlijden was het laatste wat we verwachtten. Dat hij notabene door een autoongeluk moest overlijden, net als mijn vader toen ik zelf 6 was, had ook niemand kunnen voorzien.
Een dejavu moment vooral voor mijn moeder.

De mooie herinneringen die op deze site staan zullen we altijd blijven koesteren. Iedereen bedankt hiervoor. Het is voor mij een grote steun.

Anja van Broekhoven

In mijn werk zijn er maandelijks nog situaties waarbij ik denk...hoe zou Emile dit aangepakt hebben. Je bent en blijft voor mij de ultieme inspiratiebron op ons vakgebied Work Force Management.

Ondanks deze blijvende, mooie herinneringen aan jou, denk ik dan ook direct aan jouw Anja en Jesper en familie, collega's en vrienden. Wat moet het afgelopen jaar zwaar voor jullie zijn geweest. Ik wens jullie veel sterkte en troost toe bij het verwerken van het verlies van Emile en tenslotte veel kracht en geluk om zonder hem de draad weer op te pakken en hopelijk ook weer mooie momenten te ervaren en te genieten van het leven.

Hartelijke groeten,
Evert

Waar blijft de tijd, een jaar al weer geleden en toch is het maar een jaar. 3 maanden ben jij mijn manager geweest gedreven ambitieus en je ging me wel eens te snel. Het komt goed willem zei je dan. De tijd zal ons dat leren. Dan ging ik met je mee.
Door de snelheid en intensiteit lijken die 3 maanden vele malen langer. Het verlies korter geleden. Dat maakt wel dat er altijd momenten zijn dat je in mijn gedachten bent. Ik heb zelfs nog een mapje emile op mijn laptop.

Voor jouw gezin, familie en vrienden veel sterkte in deze moeilijke tijd. Weet dat Emile niet alleen op jullie indruk heeft gemaakt!
Groet Willem Thiewes

Maandelijks kom je voorbij in mijn gedachte. Veelal getriggerd door een gebeurtenis of een werksituatie. En dan voel ik toch elke keer weer mijn maag draaien. En dan snel een berichtje sturen aan mijn vrouw. Zoals we weten, kan het zomaar over zijn.

Onlangs moest ik wat zoeken in mijn archief en viel me spontaan een model in handen wat wij samen ooit gemaakt hebben. Je weet, ik noemde het altijd al het Emile-model. Ik had er al eens eerder naar gezocht toen ik het nodig had, maar ja, dan kun je het natuurlijk niet vinden. En nu, zomaar uit het niets. Ik kon het niet laten om het geheel weer eens te bekijken en te realiseren hoe kundig en creatief jij altijd bent geweest. Direct kwamen onze avondsessies met sushi weer in de gedachte op en moest ik even lachen, met een kleine traan om het verlies van jou. Het model snel geprint en in de doos met dierbare herinneringen gestopt. Voor eeuwig en altijd opgeborgen en zeker wetende dat je nog vaker in mijn gedachte zult zijn.

Het gevoel van oneerlijkheid omtrent je overlijden zal nooit weggaan. Maar ik laat me vooral leiden door de mooie herinneringen aan onze samenwerking en vele gesprekken. Mijn gedacht zijn zeker vandaag bij jouw Anja, Jesper, familie, vrienden en C3 collega's.

Groet, Berny

Vandaag is het een jaar geleden dat we het vreselijke nieuws te horen kregen. Emile is overleden!! Koude rillingen gingen over mn rug, gevoel van ongeloof en machteloosheid! Niemand zal hem ooit vergeten! Ik wens zijn familie heel veel sterkte toe vandaag! Groet, karin kreuze