Ellie was een fijne, warme en ontspannen collega. Was altijd prettig om met haar samen te werken.

Nooit gedacht....
en toch verwcht...
Dat ik nu aan je moet schrijven,
zonder antwoord terug te krijgen.
Veel dingen hadden we nog te zeggen,
En nooit meer een kaartje leggen.
Het gemis is zo groot,
je bent weg je bent dood.
Mischien zie je ons daar boven,
we zullen het dan maar geloven.
Rust zacht lieve " schone"

El en ik speelden vaak Rummikup. En eigenlijk het liefst samen want we denken bijna nooit na en spelen als een mitrailleur. Normaal gesproken gaan we gelijk op. Toen Willem zo ziek werd speelden we hele weekenden en avonden en tussendoor ook nog wel eens. Hoe zieker hij werd, hoe minder ze kon incasseren te verliezen. Dus liet ik haar steeds vaker winnen en dat is niet zo makkelijk als het lijkt.
Op een gegeven moment wilde ze niet meer kutten zoas wij dat noemden. "Ik win toch altijd" Na enig aandringen, kreeg ik haar zo ver om nog 1 potje te spelen en dat verloor ze genadeloos. Toen verloor ze vier potjes achter elkaar en vond ze kutten weer leuk. Maar verliezen... met mate...
Willem vond ons wel grappig. Hij beloofde altijd een keer een potje mee te doen. Maar iedere keer als we een bordje voor hem klaar zetten zei hij..."De volgende keer!" Dat was traditie.
Toen hij naar Italie ging was dat letterlijk ons laatste gesprek." Na Italie een potje kutten? Ja! Na Italie!"
Het woord kutten was inmiddels in de taal geslopen. Als El nog in de rij bij de kassa van de supermarkt stond en ik er al door was en geen zin had om te wachten, brulde ik haar toe: "Potje kutten vanmiddag?" "Ja prima. Drie uur. Nee doe maar half vier!" OK! En dan die grote ogen van bijna iedereen. Zo grappig.
Op school was het ook een ding. Twee ondraaglijk stoute leerlingen kwamen een keer stoom afblazen bij mij: "Weet u hoe mevrouw de Bruin ons noemde????!!!! " Zonder aarzeling zei ik: "Rummikuttekoppen?" Hoe weet u dat??? Oh zo noemt ze mij ook altijd.... DIe ogen van die kinderen. Ik heb zelfs een handdoek met die tekst erop gekregen.
Eén van de laatste appjes van El aan mij was: "Potje Kutten!!!!!!!! met 8 achtroeptekens.... Niks meer aan doen.

Fijne en warme herinneringen.
Een groot gemis.

Berry

Lieve Ellie,
Hartelijk dank voor alle gezellige momenten, vaak gepaard met lekker eten en natuurlijk de nodige borrels. Ik herinner je als warm, liefdevol, gezellig en altijd geïnteresseerd in een ander.

Maak er een groot feest van daarboven met Willem, dat kunnen jullie ongetwijfeld als de beste!

Ik proost hier op jou! ❤

Liefs en dikke knuffel,
Maartje Kim

Dag lieve Ellie,
Ik herinner me een te gek hippie buurtfeest in de jaren tachtig waarin je een te gekke minirok van jezelf aan had uit je tienerjaren. Het was zo leuk om je decennia later tegen te komen bij Mar. Rust zacht❤️