Lieve Shira Sascha Kai familie en vrienden,
En uiteraard lieve Edgar
Nooit gedacht dat wij je op deze manier zouden toespreken. We staan hier met z’n vieren om elkaar te ondersteunen.
Wat een fijne tijd hebben wij met jou beleefd. Alle gezellige (vaak spontane) borrels in de tuin / verjaardagen / Italiaanse avonden / het jaarlijkse tentenkamp bij jullie voor de buurkinderen. Mede hierdoor zijn onze kinderen ook zo verbonden met elkaar. Ze hebben echt een hele speciale band die denk ik nooit kapot gaat.
En dan de etentjes met elkaar. Ik zei laatst tegen Janette misschien is het een idee om een walk-in diner te regelen. Zou leuk zijn bij de een het voorgerecht/ bij de ander het hoofdgerecht en ik had al in gedachten dan gezellig bij Ed en Shier de koffie en het toetje (misschien wel met jouw lekkere appelbeignets) en dat dan aan de vuurtafel in de tuin. Had ik mijn plan ook maar uitgevoerd , het is helaas alleen maar bij een idee gebleven.
Het was ook al traditie om oud en nieuw met elkaar te vieren. Dat waren super avonden. Niet iedereen was even blij met jou hoor en vooral de dieren niet . Die 100000 klapper die dan toch iedere keer weer door jou afgestoken werd / onze trommelvliezen vlogen eruit. Maar jij had daar lol in, en eerlijk gezegd zal ik die 100000 klapper dit jaar van jou missen.
Herinneringen van ook heel lang geleden komen naar boven. Bijvoorbeeld het concert van de Toppers in de Arena.
Helaas wilde jij voor het einde al weg om de drukte te vermijden. Wij waren hier niet blij mee want we konden dan het einde van het concert niet zien. Maar helaas hadden wij niets in te brengen. Nou dat vroegtijdige vertrek hebben we geweten, we stonden alsnog in de file en kwamen de garage niet uit. We waren er dus echt niets mee opgeschoten.
Wat hebben we veel met onze grote Odinholm familie gedaan.
Te veel om allemaal op te noemen maar ik denk aan samen waterskiën , wakeboarden in Zoetermeer (we hadden nog weken daarna spierpijn), sumoworstelen met van die rare pakken aan, naar de beachclub in Scheveningen om heerlijk te chillen en te eten. En nog veel meer.
Daarnaast was je ook een beetje mijn BBQ maatje. Veel praten over wat voor fantastische maaltijden we allemaal met de bbq konden maken. En je wist dat er altijd nog wel een extra gasfles bij ons was als je weer eens zonder zat in het midden van de bbq sessie.
Het is er helaas nooit van gekomen dat Sil, de kids en ik samen met jullie op wintersport zijn geweest. Maar het aantal gesprekken dat we daar over hebben gehad zijn ontelbaar.
Wel is er nog een hilarisch verhaal van een van jullie wintersport vakanties waar jullie in alle haast waren vertrokken om er in Oostenrijk achter te komen dat de sleutels van de skikoffer nog in de Odinholm lagen.
Ja dat was je ook. Af en toe een beetje verstrooid maar wat hebben we enorm veel plezier met elkaar gehad en we hebben wat afgelachen .
Ik ga je missen vriend !
Omdat mijn Ed best veel op reis was , gaf het mij een veilig gevoel te weten dat als er iets was dat ik jou kon bellen. Jij zei destijds als er iets is / laat het weten. De kinderen wisten ook dat zij altijd op je konden rekenen. En jij was altijd begaan met hen. Als er gehockeyd werd door Iris en Silke en jij was bij HCS dan stond ook jij langs de lijn.
En dan Ed wat jij met je handen aanraakte dat veranderde in kunst met een grote K.
Wat was jij handig , het hele huis dit jaar verbouwt , hoe je dat voor elkaar gekregen hebt echt ongelofelijk. Het huis op Odinholm nummer 18 dat ben jij. Shier , Sas en Kai “wat heeft pappa dat mooi en sfeervol gemaakt”.
En dan de taarten die jij maakte , echt zo mooi en vooral lekker. Het was fijn dat wij afgelopen woensdag met een door Quint gemaakte taart op jou geproost hebben. Dat was een heel waardevol moment. We hebben met zijn allen gehuild en gelachen. Er zijn veel anekdotes opgehaald. Er is vooral veel gelachen om jou niet digitale vaardigheden en je opmerkingen “je kan toch ook bellen”. Ik zal jouw appjes tijdens mijn ziekte in het ziekenhuis met zorg bewaren. Je lieve zorgzame woorden waren een enorme steun voor mij.
Ik hoop dat ik in december de bruggenloop van Rotterdam kan lopen en dat de loop door kan gaan. Ik ga aan Shira vragen of zij nog een mooi shirt van jou heeft wat ik dan kan aantrekken. Ik kom dan samen met jou over de finish en zal de medaille aan jou opdragen.
Lieve Edgar ik kan nog heel lang doorgaan maar dat is onbegonnen werk. Het meest belangrijke wat ik wil zeggen is dat wij jou ontzettend gaan missen. Iedereen in de Odinholm is verdrietig en vol ongeloof dat jij er niet meer bent. Maar dat zeg ik niet goed , want jij bent er nog wel en jij blijft bij ons. Bij ons allen diep in ons hart.
En weet Edgar wij zullen goed voor Shira , Sascha en Kai zorgen en deze lieverds in de gaten houden.
Dag lieverd (liefs Ed en Sil)
