Ik schrik behoorlijk als ik hoor dat Dung is overleden. Iets wat ik totaal niet had verwacht. Ik heb Dung leren kennen via VGZ Onderwijs De Brug. Hij was een van de bootvluchtelingen die, samen met zijn familie, naar Nederland was gekomen. Wij zaten op de Havo in dezelfde klas. Af en toen gingen we bij elkaar langs. Dung en zijn familie waren altijd hartelijk en gastvrij. Toen ik een keer vertelde dat er in Lelystad een kraam stond die Vietnamese loempia's verkocht, zei Dung: "Ach, die zijn niet lekker. Kom maar eens bij ons eten." Toen ik langskwam stond er een grote schaal met loempiaatjes voor mij klaar. En inderdaad, die van Dung's familie waren veel lekkerder! Ik kreeg ook nog een lading mee voor thuis. Toen Dung hoorde dat ik comics verzamelde, kreeg ik van hem een collectie waar ik nog steeds blij mee ben.
Door de jaren heen zagen wij elkaar niet meer zoveel, hooguit toevallig in het winkelcentrum en iedere keer was het van: We moeten een keer afspreken. Ik ben op een gegeven moment nog speciaal bij Dung langs geweest 's avonds om een datum te prikken. Toen Dung bij ons op visite kwam (17 december 2017), wat ook de laatste keer was dat we elkaar hebben gezien, hebben we het over zijn werk als wiskundeleraar gehad (hij was ontzettend enthousiast en kon daar gepassioneerd over vertellen), maar ook over het overlijden van zijn moeder en wat zij met haar as wilde laten doen. Mede daardoor heb ik hetzelfde gedaan met de as van mijn beide ouders. In de jaren daarna dacht ik nog vaak aan Dung, vooral omdat we elkaar een tijd niet hadden gezien of gesproken. En regelmatig dacht ik dan: "Ik moet hem eens mailen en iets afspreken." Dung, ik zal je missen! Ook al zagen we elkaar niet vaak, ik beschouwde jou als een oude vriend.
Bij deze wil ik Trihn en Huy condoleren en hen alle sterkte en goeds toewensen.
