Je weet het ik ben niet zo'n prater, maar ik meen het!!

Wat was je een bijzonder mens. Ik heb heel veel respect en bewondering voor hoe je al die jaren met je ziektes bent omgegaan, altijd positief. Niemand zal ooit gedacht hebben dat je iets mankeerde, je zag er altijd perfect uit en liet niets merken.
We gaan heel veel jaren terug, vanaf het vriendinnetje van Ad dat hij meebracht naar de etentjes bij Ankie tot de vele vakanties met onze kinderen.
Een aantal jaren was het contact wat minder maar de laatste tijd was dat weer intensiever en ik ben een paar keer bij jullie geweest. Gezellig uit eten en ook toen je een keer slecht nieuws had gekregen vertelde je het wel even maar ging gelijk weer over tot de orde van de dag. Ik heb je wel eens een bikkel genoemd en dat herhaal ik hier nog maar eens. Ik zal je nooit vergeten.
Heel veel liefs
Corinne

Bedankt voor de oprechte belangstelling, respect, goedheid , luisterend oor en wijze woorden waar ik mee verder kan.
Ik herinner je ook als scherpschutter met je katapult.
Diny, je blijft altijd in mijn hart!
Lieve groet.
Joke.

Lieve Diny,

Één van de dingen die door een verwaterd contact worden ontnomen is het wederzijds ophalen van herinneringen en die zijn er genoeg, alleen al vanwege de vele vakanties en bezoeken aan Erp.

Ik herinner mij dat Esther en Renée een keer kibbelden over het feit bij wie ik op de kamer zou slapen, we waren een jaar of tien of zo, en toen mijn moeder zei wat grappig jullie vechten om hem wilde geen van beiden dat ik bij hen op de kamer zou slapen, de kibbelarij bleef, het onderwerp veranderde tot ieders plezier behalve dat van ons drieën.

In Engeland leerden wij de Hokey Pokey, de Britse variant van de Vogeltjesdans al namen zij het daar erg serieus, maar ja, Britten he…

Onvermijdelijk is uiteraard mijn wandeltocht in de bergen van Unterbäch, waar ik vanwege het feit dat ik het oriëntatie vermogen van een vingerhoedje heb, per ongeluk de verkeerde afslag nam en ruim 2 uur wegbleef in plaats van een half uur. Ik was toen iets van 11 of zo.

Ik wilde graag vertellen van mijn avonturen maar zelfs de hond van de familie Zenhäusern was laaiend op mij. Sinds die dag weet ik dat je geen witte wijn in je ogen moet doen, ze worden er rood van.
Geen paniek ik herinner mij de spijt in je ogen maar ook jij was nogal boos. Niet lang daarna gingen we uit eten met z’n allen en ik weet nog dat ik met mijn hoofd op jouw schoot in slaap viel omdat je onophoudelijk door mijn haren streelde.

Unterbäch was sowieso mooi, het is als ik het goed heb de enige plek geweest waar we 2 x naar toe zijn gegaan. Die familie was geweldig, ik zie de houten veldfles met hun eigen gemaakte wijn en jullie gezichten als het gedronken moest worden nog voor me. Maar ook de stevige vrouw des huizes met een raclette kaas ter grootte van mijn hoofd onder haar arm die zich in de open haard leek te willen verschansen zo dicht stond ze bij het vuur.

Witte wijn drink ik niet, ik krijg nog steeds spontaan tranen in mijn ogen als ik het alleen al zie.

Kortom ik heb zoveel goede herinneringen en die blijven voor altijd.

Rust Zacht
Hel veel liefs van mij,

Spencer

Lieve Ad,
Ik voelde vanaf het begin een klik.
Toen Diny ziek werd, werd meteen duidelijk waarom ik haar mocht: de gratie, de stijl, de volharding en het oog voor de zaken die nog wel goed gingen en waar ze wel van kon genieten .
Ik had en heb er groot respect voor.

Ik ben blij dat jullie elkaar hebben kunnen steunen in de tijd van ziekte, Dat je gezorgd hebt voor deze prachtige foto op de kaart. Hij laat haar zien als de stijlvolle vrouw die ze was.

Heel veel sterkte.
Liefs,
Marit