Lieve familie,
Ik was er even bij, bij jullie samenzijn in de Kandelaar. Ik werkte vandaag en vanavond dacht ik, ik stuur een berichtje. Toen kon ik de dienst gelukkig terugzien. Ik was graag gekomen om afscheid te nemen van mijn oudste tante en jullie allen persoonlijk te kunnen condoleren,maar helaas is dat nu niet mogelijk. Toch mooi hoe jullie het hebben vormgegeven en hoe jullie jullie moeder, schoonmoeder en oma hebben herdacht en naar haar laatste rustplaats hebben gebracht. Fijn gesproken, Jan en Herma. Het emotioneerde mij, natuurlijk dacht ik aan situaties waarin ik jullie ouders heb meegemaakt. Vroeger vooral bij ons thuis aan de Hunze, waar er hele discussies plaatsvonden, vooral over het geloof. Mijn vader hield er andere denkbeelden op na dan jullie vader en dat werden soms pittige discussies, maar altijd respectvol naar elkaar toe. Mooi vond ik dat. En onder het genot van een borreltje en de daarbij horende snacks. Ik weet niet meer of mama en tante Dineke meededen aan die discussies. Ik herinner me wel dat jullie moeder op een gegeven moment oom Derk door te stampvoeten min of meer onder druk zette om nou eens op te staan en naar huis te vertrekken .Dat gebeurde dan, maar wel in zijn tempo. Wat ik mij vooral herinner is dat jullie ouders erg lief waren voor de medemens.
Zij kwamen geregeld langs in Grolloo bij Hans en Maya omdat ze dat zo gezellig vonden. Ook kwamen ze erg veel aan de Nieuwehuizen, lekker een visje eten samen.Geregeld bezochten ze mama toen zij alleen kwam te staan na het overlijden van papa. Als er mensen waren die er voor haar waren dan waren zij het wel. Ze vonden het allebei ook erg gezellig volgens mij. En toen mama overleden was kwamen zij een paar maanden daarna op mijn verjaardag een bloemetje brengen en Maya vast ook, die op dezelfde dag jarig is. Ook na mijn scheiding kwamen ze langs, gewoon, omdat ze om me dachten. En 'gewoon' is dat niet,want er zijn genoeg mensen die
te druk zijn met andere dingen, ik heb me daar zelf ook wel schuldig aan gemaakt. Eén keer ben ik nog langs tante Dineke gegaan in de Arendshorst. Heel gezellig was dat en ze genoot zo van mijn bezoek. Ze vond dat ik op mijn moeder leek en werd bijna weer emotioneel omdat ze haar nog steeds zo miste. Het was fijn om met haar te spreken en wat herinneringen op te halen. Ook kon ik haar wat dingen vragen die ik vergeten was, over oma bijvoorbeeld. Ze leek op haar. Een klein vrouwtje, nog kleiner geworden door haar gevorderde leeftijd. Het was ergens een beetje alsof ik bij oma op bezoek was geweest, zonder de keiharde (katjes) dropjes die oma altijd presenteerde. Maar met een lekker gebakje bij de koffie. Jammer dat ik haar niet nog een keer heb bezocht, maar zo gaan die dingen.
Jullie hadden een liefdevolle moeder, ik kan me voorstellen dat het een heel gemis is dat ze er niet meer is.
ik wens jullie daarbij veel sterkte. Liefs, Marian Beens