Namens mijn vader Cor van der Meer, neef van Dick, lees ik, Hans van der Meer, zijn tekst voor:
Een bijzonder mens.
Dat was Dick.
Waarom?
Als wij elkaar een tijdje niet gesproken hadden en we kwamen weer even bij elkaar, ging het gesprek gewoon verder met waar wij gebleven waren.
Aangevuld met nieuwe onderwerpen.
We waren nooit uitgepraat.
Dick had overal belangstelling voor.
Hij was ook een familiemens.
Zo was het organiseren van een reünie bij hem in goede handen.
Heb hier zelf ook regelmatig een steentje aan bij moge dragen.
Met toewijding, betrokkenheid en interesse was hij voor ons inspirerend en waardevol.
Hij bezat de kunst om je in je waarde te laten en toch zijn oprechte mening te geven.
Zelfs bij zijn afscheid van ons, wist hij de sfeer ontspannen te houden en maakte dit afscheid dragelijk en minder belastend voor ons.
Zoals hij zelf vertelde nu de regie uit handen te moeten geven, toonde hij bij het afscheid nemen opnieuw aan, deze regie nog steeds in handen te hebben.
Voor mij was hij een broer.
Hij vertelde dat hij dit ook zo voelde.
Deze vriendschap, alsof hij mijn broer was heb ik nooit met iemand anders zo ervaren.
Dick, een bijzonder mens, we gaan je hier heel erg missen.
Dat doen wij nu al.
Maar ik weet zeker, someday we will meet again.
Vaarwel lieve Dick.