Voor mij was het Dicky. Je was mijn buurjongen in Geldrop. Samen hand in hand naar de kleuterschool bij zuster Auria. Jouw ouders en mijn ouders waren vrienden. Onze tuinen grensden aan elkaar. Veel kan ik me daar niet van herinneren. Toen jullie naar Knegsel verhuisden onderhielden onze ouders het contact. Ik weet nog dat ik een keer mocht logeren in Knegsel. Dat was geen succes, ik had zo'n heimwee, dat mijn ouders mij midden in de nacht hebben opgehaald. Het lag echt niet aan de gastvrijheid bij jullie, die was super, maar ik lag alleen op een slaapkamer , toen nog zonder gordijnen. Voor mijn gevoel keek ik recht in het bos. Ik vond het toen doodeng. De laatste keer dat we in Knegsel zijn geweest was bij de uitvaart van oom Nico. Vroeger noemden we alle buren oom en tante . Tante Florence heb ik nog gezien na het overlijden van mijn moeder (2003) . Zij is toen nog bij mijn vader geweest op zijn appartement. Het laatst dat ik haar heb gezien was na haar overlijden. Ik en Felix, mijn man, konden helaas niet bij haar uitvaart zijn. De avond voor de uitvaart van haar zijn wij nog wel wezen condoleren. Heel bijzonder om dan je buurvriendjes en vriendinnetje te zien na zoveel jaren. Heb toen met jou, Dick een heel fijn gesprek gehad over onze jeugd en nu. Ik mag dan ook zeggen dat ik het bijzonder waardeer dat ik een uitnodiging heb gehad voor het afscheid van Dick. Het was een heel bijzonder, persoonlijk en een fantastisch afscheid van Dick.
Lieke ik wens jou en je kinderen heel veel sterkte toe. Het verdriet zal enorm zijn maar troost je met de gedachte dat jullie een fantastische partner en papa hadden.
Liefs van het buurmeisje van Dick(y).
Hanneke Crooijmans-Berns.
