Rust en evenwicht, aandacht en interesse
Onze overbuurvrouw die er op de achtergrond was voor de nog jonge Ruth en Daan als zij op onze hummels pasten.
In het ziekenhuisbed waar een vooral in zichzelf geïnteresseerde Joegoslavische arts, moed kwam inspreken.
Ontmoetingen in en rond de kerk in Waalre
Partijen voor vrienden
Kunst en muziek
En wat was het ontroerend te zien hoe Cox mee zong op “het laatste feest”, 60 jaar samen met Daan, afgelopen september

Nu is de tijd met Cox voorbij, dag lieve Cox
Ineke en Cees Coumou

Weer iemand uit onze kring van vrienden weg...ik wil julllie mijn deelneming betuigen met het verlies van een mooi mens.... Cox... Ik herinner mezelf hoe we bij het begin van onze vriendschap gesteld waren op elkaar. Ons leven heeft zich voltrokken op grote afstand van elkaar, maar de waardering en de vriendschap is ons leven lang blijven bestaan. En nu dit verlies... ik wens jullie sterkte bij het verwerken van jullie verdriet. Met mijn beste wensen en hartelijke groeten,
Bert van Campen en vriendin Rommy van der Sluis

Lieve Cox, lieve familie van Cox Verbaan, lieve mensen,
De schok van besef van voorbije tijd is actueler dan ooit , als dood ons onverhoeds verrast.
Door liefdevolle aanwezigheid leken tijd en lijden op de achtergrond te verdwijnen,.
bleven alle dagen dat Cox nog leefde toch een krans van licht dragen .
De wens dat dit licht blijft schijnen , dat de enorme kracht van liefde en saamhorigheid die Cox uitgedragen heeft ons allemaal blijft inspireren en verwarmen, dat hoop ik met heel mijn hart.
Een omhelzing van Joosje

Cox wat ben je altijd een sterke lieve vrouw geweest, ik heb je zo vaak langs zien komen met je rolator samen met je lieve man Daan, we zullen je missen!
wij wensen Daan en de kinderen heel veel sterkte met dit grote verlies,

Harrie en Marie Louise van de Donk

Cox kwam mijn leven binnen toen ik een puber was.
Vriendin van mijn oudere broer.
Iemand die heel mooi piano kon spelen.
Een meisje dat sierlijke letters kon produceren.
Meer nog, een vrouw van een wereld die ik nog niet kende.
Zij was voor mij een soort ijkpunt.
Als ik ooit een vriendin zou krijgen, dan iemand zoals Cox.
Natuurlijk liep dat allemaal anders, maar het heeft onze verstandhouding getoonzet.
Wij noemden elkaar: ´mijn lieve zwager Wim´ en ´mijn lieve schoonzus Cox´.
Zo was het tot op de laatste keer dat wij elkaar aantroffen bij hun 60-jarige huwelijksfeest en zo blijf ik haar herinneren een heel huwelijks leven lang.