Een paar dagen geleden speelde het verleden door mijn gedachten.
Ook de start van mijn werkzame leven. Na een aantal tijdelijke aanstellingen bij de universiteiten van Leiden en de VUA kreeg ik van de baas van mijn zus die bij de Haagse Politie werkte, commissaris Wout van Andel, het bericht dat hij bestuurslid was van de Mr A. de Graaf Stichting en dat die Stichting een bureauleider zocht. Een sollicitatie bracht mij in contact met de voorzitter van het bestuur Mr. R. Peters. Het sollicitatiegesprek voerde hij samen met zijn medewerker Drs. Christien Warners. Het werd me duidelijk gemaakt dat deze stichting aan een herstart toe was. Opgericht met als doel ‘de exploitatie van een project dat vrouwen de mogelijkheid moest bieden om de prostitutie te verlaten’. Het project was gevestigd aan het Valeriusplein in Amsterdam. Omdat het gestelde doel niet was bereikt, het werd meer een residentiële instelling dan een ‘sluisproject’ dat tijdelijke opvang bood, waren de activiteiten langzamerhand stopgezet. Het Ministerie wilde wel door met de Stichting maar in een andere vorm. Welke was onduidelijk. Daar werd een nieuwe projectleider voor gezocht.
Mr Peters was op dat moment, we schrijven 1975/1976 directeur van de Hendrik Pierson Vereniging. Christien Warners hield zich, bezig met de FIOM, de ‘ongehuwde moederzorg’. De voorzitter vertrouwde mij al vrij snel na mijn aanstelling toe dat hij alleen in de startfase beschikbaar was omdat hij niet wilde dat de buitenwacht zou denken dat hij bijzondere belangstelling voor deze vrouwen en mannen had. Zijn maatschappelijke positie was kwetsbaar.
Hij schoof Christien Warners naar voren als nieuwe bestuursvoorzitter. Dat was een gouden greep. Christien wist iemand vrij te laten en toch kritisch te blijven, zij stuurde zonder de leiding over te nemen. Ze was ‘gezellig onder ons’ maar toch afstandelijke genoeg om een bijdrage te leveren. Onder invloed van internationale ontwikkelingen weken de nieuwe medewerkers aanzienlijk af van de ideeën van de oprichters van de Stichting. Chirstien vond dat prima zo lang er een sociaal acceptabel fundament onder lag. Kort gezegd werd het uitgangspunt ‘prostitutie is arbeid….’ . Volgens Chistien zou Mr A. de Graaf zich in zijn graf hebben omgekeerd als hij dit uitgangspunt onder ogen had gekregen.
Christien bleef een aantal jaren voorzitter van het bestuur. Op een gegeven moment stapte zij over naar het onderwijs. Dat was het moment dat zij haar vertrek als bestuursvoorzitter aankondigde.
Onze contacten gingen grotendeels verloren. Af en toe was er een berichtje. Zij ging met pensioen. Ik werkte nog een aantal jaren bij de Mr A. de Graaf Stichting tot daar door gebrek aan financiering verder werken onmogelijk werd gemaakt. Een paar jaar later ging ik ook met pensioen. We richtten ons op andere zaken. In bijdragen in haar condoleanceregister lees ik over haar inzet voor anderen in haar kerk. Dat tekent Christien.
We zijn elkaar nooit echt vergeten, onze wegen liepen langs andere sporen. Mijn respect voor haar is niet veranderd. Christien rust in vrede, daar ben ik zeker van.
Mr Hans Scholtes, 17 december 2020
Hans.scholtes@wxs.nl
Tot 2005 directeur Mr A. de Graaf Stichting.