Anderhalf jaar geleden heb ik hier voor de eerste keer iets geschreven om je te laten weten dat wij Bugs bij ons hadden genomen en goed voor hem gingen zorgen Chris.
Vandaag schrijf ik met heel veel pijn en verdriet opnieuw iets ....

Beste Chris ,
We hebben je nooit gekend maar via andere mensen en het boek dat we mee kregen toen we Bugs gingen halen in het pension hebben we toch een idee van wie je was.
Een echte hondenvriend... iemand die als hij thuis kwam van zijn werk altijd met zijn honden bezig was en als hij in de zetel zat Bugs aan zijn voeten had liggen . Zo probeer ik het mij voor te stellen want hier deed Bugs dat ook bij ons.
We hebben gisteren met heel veel pijn onze Bugs moeten laten inslapen . Zijn lichaam was op terwijl hij in zijn hoofd nog altijd mee wilde . We hebben hem gezegd dat hij mocht gaan ,dat het goed was .
Maar het is niet goed ... Bugs je laat hier een enorme leegte achter. Letterlijk en figuurlijk.
Toen ik deze ochtend beneden kwam was je er niet meer en dringt het nu pas echt goed door dat ik je nooit meer kan vast pakken of je een aai over je hoofd kan geven.
Je was een prachtige hond die vanaf het eerste moment dat we je zagen indruk maakte en toen je hier bij ons kwam duurde het even om te wennen en je aan te passen.
Wat wil je , je had ook heel wat mee gemaakt maar wij voelden dat het goed zou komen.
Iedere dag leerde ik je beter kennen en jij ons . We maakten elke dag verschillende wandelingen en als ik de tijd niet in het oog had maakte jij me er wel attent op dat het tijd was voor de wandeling . Je was een echt perfect opgevoede hond . Eentje die we niks meer konden leren .Wij ondekten stap voor stap wat jij wel allemaal kon en probeerden ons voor te stellen hoe jij met je baasje moet hebben om gegaan.
Ze hadden ons verteld dat je een oude hond was met een medisch kwaaltje maar dat maakte voor ons niets uit . Later kreeg je het moeilijker en moest je pillen nemen
voor het vocht en je hart maar je bleef altijd maar gaan alsof je zelf niet wou toegeven
dat je een dagje ouder werd. Als we met de bal speelden bleef je maar gaan en als ik in het gras ging liggen kwam je langs me liggen en daagde je me weer uit om te spelen.
Goh, wat genoot ik daar telkens van als je dat deed .
Als ik ergens naar toe stapte volgde je me altijd .Deed ik een klusje buiten dan kwam je bij me liggen en hield je me de hele tijd in het oog . Je was m'n bodyguard ,mijn schaduw ,mijn maatje .
Gisteren hebben we dan het pijnlijke besluit moeten nemen omdat het niet meer ging en moeten we ons troosten met de gedachte dat jij geen pijn meer hebt en je je oude baasje weer terug kan gaan zoeken en ik hoop dat je hem vindt.
Wij blijven nu achter met leegte en heel veel verdriet maar je hebt ons leven in dat anderhalf jaar zoveel meer gegeven aan plezier en een enorme indruk op ons gemaakt .
Dat beseffen we nu pas echt goed.
En ik ...ik ben mijn schaduw ..mijn maatje voorgoed kwijt maar ik zal hem nooit vergeten .
Bugs ,het ga je goed hier boven !

Patrick en Ingrid

Deze prijs ter ere van jouw kan gewonnen worden op de behendigheids wedstrijd in Amersfoort 24 juli een dag voor je verjaardag . Wel een mooie bokaal he Chris.

Hier wat foto s van ons. Team en de einduitslag van de team wedstrijd.

Deze foto's horen bij mijn reactie.
Groet. Geja

Dit was je grootste hobby je jongens en wedstrijden lopen . En natuurlijk training geven . Wat is het nu stil op dat lege veld op de hs en op de wedstrijden. Ik mis je Chris.