Lieve Chess,
Iets voor jou op te schrijven durf ik eigenlijk niet, ik wil alle herinneringen ophalen maar ook weer niet. Dan voelt het te echt, en ik kan het maar niet geloven. Het klopt gewoon niet, en mijn hersenen kunnen het gewoon niet aan. We zijn met 6 en niet met 5, jij hoort gewoon bij ons..
Het lijkt alweer een eeuwigheid terug dat wij elkaar ontmoette in het AMC. Jij zat aan de kop van de tafel en wat keek ik tegen jou op. Ik was nog maar net klaar met het VWO, onwijs zenuwachtig en had me veel te goed ingelezen. Jij was al iets ouder dan ons, had al gestudeerd en wist precies wat je doelen waren en waar je voor ging. En dat is nooit veranderd. Wat had ik een bewondering voor jou en hoe je alles maar kon combineren. Jou gestructureerde mappen met kleurentekeningen van de anatomie, de bijbaantjes waar je met volle 100% voor ging, jou sportiviteit en ook nog eens altijd in voor een drankje.
Voor het introductiekamp hadden we bij jou afgesproken en haalde jij vodka gummybeertjes uit de koelkast die je de avond van te voren al gemaakt had. Toen wist ik het zeker: wij worden goede vriendinnen. Hierna volgde nog vele activiteiten, feestjes, studiedagen, etentjes bij jou thuis en vooral vele spelletjesavonden. Altijd had jij weer bijzondere en unieke ideeën die alleen jij kan bedenken, ‘typisch Chess’, en je toverde een glimlach op ons gezicht. Het eerste jaar mocht ik altijd bij jou slapen. Jij stond er op dat ik in jou bed sliep (in jou zeer praktisch ingerichte kleine kamertje), terwijl jij op de bank sliep. Je was altijd zo’n lieverd en stond voor iedereen klaar.
Elk jaar hard ploeteren voor ons 3de blok, want als we dat haalde mochten we op wintersport. Een aantal weken terug hebben wij nog afgesproken en toen zoveel herinneringen opgehaald van deze vakanties. Jij leerde mij snowboarden en haalde mij op als ik weer eens uit de sleeplift gevallen was. Maar jij leerde mij ook hoe je heel dronken kon worden met een bakje en een dobbelsteen, of hoe je in 1x een heel dienblad shotjes weg kon werken. Jij had altijd een magische tas; een EHBO set, afwasblokjes, eten voor de hele week (voor 6 personen), een paar ‘tapjes’ met wijn, een hele theedoos en ohja je had ook voor iedereen snacks mee op de piste. En als we eten te weinig hadden vond jij een pot haricots verts op straat die we konden eten of een mes waarmee we broodjes konden smeren. Ik denk steeds terug aan het moment dat we na een glaasje teveel naar huis liepen en we tegen elkaar zeiden hoe een hechte vriendinnengroep we geworden waren en hoeveel we van elkaar hielden. Het spijt me dat ik de aftermovies nooit heb afgekregen, maar wat ben ik blij dat we zoveel videos gemaakt hebben. Zo kan ik voor altijd bekijken hoe jij van het leven genoot, en stiekem nog eens samen ‘jou dansje’ doen.
Vrienden van Amstel live, onze andere uitjes naar Rotterdam, wine-challenge en achteraf in slaap vallen in de trein. De laatste metro missen, jij een keer bij míj mocht slapen, en ik jou ’s nachts in de stabiele zijligging legde omdat je zo hard snurkte. Jou hilarische geneeskundegrappen, het ‘darretje’ en bokkie, wat hebben we gelachen. Lieve Chess, nog zoveel mooie herinneringen die ik voor altijd bij mij draag. Lieve Chess, wat ben ik ongelofelijk blij dat jij mijn vriendin was. Ik vind het zo erg dat dit heeft kunnen gebeuren, en hoop dat je weinig pijn gevoeld hebt.
Justin, ik wil jou onwijs veel sterkte wensen, ongelofelijk wat jij hebt moeten meemaken. Lieve familie, woorden schieten tekort, maar ook jullie wil ik veel sterkte wensen aankomende tijd, we zullen Chess nooit vergeten.
Lieve Chess, je blijft voor altijd in mijn hart en ik blijf je voor altijd missen. Je hoort nog altijd bij ons.
Heel veel liefs, Eef
