Cécile en ik gaan waren vroeger scoutingvriendinnetjes van ons 6de tot 16de en ook even klasgenoten in groep 7 en 8. Ik herinner me goed dat we allerlei plannen maakten voor later als we groot waren en hoe ons gezin eruit zou gaan zien. We hadden veel lol samen, ook op allerlei scoutingkampen en het schoolkamp, zoals op de foto's ook te zien is. Omdat jij super slim was, kwam je uiteindelijk in Nijmegen terecht. Ik ging ook weg uit Ulft en we verloren elkaar uit het oog. Een paar jaar geleden kwam ik je in Ulft met je ouders tegen en begreep ik dat bij ons beide een groot deel van onze toekomstplannen waren uitgekomen, maar ook dat het helemaal niet goed met je ging. Je vertelde je kinderen dat je mij van vroeger kende, toen het nog goed met je ging. Ik was zeer geschokt over hoe het bij jou in je hoofd zo mis was gegaan. En had ik zeer de hoop dat het je en jouw gezin weer beter zou gaan. Vandaag sprak ik op de voetbal van mijn dochter met een mede-oud-klasgenoot en hij vertelde me dat je nu niet meer onder ons bent. Sprakeloos! Ik kan nu alleen maar je man en kinderen, je ouders en broertje heel veel sterkte wensen en op deze manier vertellen over hoe ik vroeger tegen je op keek en hoe graag ik met je omging. Het is zo spijtig dat jouw toekomst nu al is opgehouden en dat we elkaar nooit meer kunnen tegenkomen om weer eens bij te praten over vroeger. Lieve Cécile, ik begrijp dat je nu rust hebt. Ik zal je missen! Lieve familie, ik wens jullie heel veel sterkte met het verlies van deze lieve, intellegente, maar vooral mooie vrouw!