De tijd gaat voorbij,Het gemis word steeds groter
het besef is er nu dat het nooit meer hetzelfde word,
Fijne herinneringen blijven.
Voor altijd in ons hart.
Theo en Jeannette van Heulen.

Er is een jaar voorbij zonder jou
We hebben de draad aardig op gepakt met ons drieën.
We hebben weer gelachen en gehuild,die lege plek is er dat is een feit, we gaan weer op vakantie maar je bent er altijd bij.
We zullen je nooit vergeten lieve vriend.
Theo en Jeannette 💕

Lieve Carl.
Een wond zo hard geslagen, dat doet zo heel veel pijn
Het is haast niet te dragen maar het heeft zo moeten zijn..
Maar na de nacht komt weer de dag.
Dan breekt het licht weer aan .
Het is het komen en het gaan.
Ik zal verder moeten gaan.
Jouw. Gerda. Ik hou van jou.💋💋💋

Je gaat iemand pas echt missen zodra die persoon uit je leven is.
Als je jong bent besef je niet hoe bijzonder een opa kan zijn, dan is het de opa die tijdens de avondvierdaagse jaar in jaar uit met je meeloopt, en niet alleen met mij maar ook met Amber en Sanne.

Of de opa waar ik op de stoep in een stoeltje op wachtte totdat hij thuiskwam uit zijn werk, en als ik bleef logeren op zijn schoot in slaap viel op de bank, en ja uitkijkend voor scherpe randjes aan je broek want niet alleen op je bank was je zuinig maar op alles en iedereen.

Buiten het feit dat je zuinig was, was je ook bezig met je gezondheid, 2 x in de week sporten, iedere avond een glaasje met walnoten water, een wijntje werd minder omdat je daar weleens verslaafd aan kon raken.

Daarna kwam het moment in je leven dat je onafhankelijkheid in stukjes werd afgenomen,
het moment dat je voor een jaar geen auto meer mocht rijden, dat nieuws vond je vreselijk.
We zagen de wanhoop in je ogen, maar ondanks dat heb je er alles aangedaan om weer beter te worden, de oefeningen van de fysio en iedere dag op de hometrainer eventjes fietsen.
langzamerhand werd er steeds meer afgepakt, het niet meer kunnen sporten, geen boodschappen meer kunnen doen, lopen naar de keuken werd een opgave en wat dacht je van het niet meer boven kunnen slapen,
Je vond het verschrikkelijk.

Mijn lieve zorgzame opa was ziek, ziek door een verschrikkelijke ziekte die je lichaam langzaamaan kapot aan het maken was, je werd hulpbehoevend en dat lag niet in je aard, je wilde alles graag nog zelf doen.
Het leven is soms oneerlijk, en dit was een oneerlijke strijd, de strijd die je uiteindelijk verloor.

Wel wil ik zeggen dat ik ongelofelijk trots ben op oma, in het laatste jaar heb je een hoop zorgen gehad voor opa, tot op zijn laatste dag stond je aan zijn zij, heb je hem geholpen in alles en ben je niet van zijn zijde geweken, dank je wel daarvoor.

Toen ik vorige week bij je was en oma was boven vroeg je om goed voor haar te zorgen, en natuurlijk ga ik dat doen, maar ik niet alleen, wij allemaal.

Ik wil je bedanken voor al je goede zorgen en mooie momenten die we samen hebben gehad, je bent en blijft mijn opa, mijn grote vriend en een voorbeeld voor de rest van mijn leven,
ik zal je nooit vergeten ouwe reus.

Als woordvoerster van ons sportclubje op de dinsdagochtend,
willen wij hierbij onze sportvriend met een paar woorden “eren”.
Wij hebben heel veel jaren en met ontzettend veel plezier samen met Carl gesport.
Door de jaren heen hebben wij op de sportschool diverse disciplines doorlopen,
waarvan de laatste in deze rij “Omnia” was.
Carl was altijd aanwezig met zijn tomeloze energie en nimmer aflatend plichtsbesef.
En als hij er een keertje niet was,
dan was hij lekker met “zijn Gerda” op vakantie of gewoon een paar dagen weg.
Na het sporten hadden wij een vaste kern van koffiedrinkers, die
rondom de openhaard genoten van elkaars verhalen en belevenissen.
Carl was een prachtige verteller.
De verhalen die hij met ons deelde, waren altijd gevoed met een grote dosis humor.
Toen hij een keer “zomaar” plots kwam te vallen,
kwam hij gelijk in de medische “ malle molen” terecht.
Er volgde een tijd van grote onzekerheid.
Toch bleef hij zijn oeverloos optimisme behouden.
We hadden allemaal de hoop dat het proces langzaam zou verlopen,
maar helaas, dit mocht niet zo zijn.
Carl was een man die nooit oordeelde of veroordeelde.
Hij was immer begripvol en met een luisterend oor voor een ieder van ons.
Persoonlijk heb ik daar altijd veel bewondering voor gehad.
Ook als hij over “zijn Gerda” sprak, kreeg hij lichtjes in zijn ogen,
en ZAG je niet alleen de liefde voor haar, maar VOELDE je het ook.
Carl, je was een prachtige kerel!!!
We gaan jou, je cappuccino’s, je verhalen, kortom je hele “zijn“ erg missen,
maar weet dat je in onze harten blijft voortleven!
“Heel bijzonder, heel gewoon, gewoon een heel bijzondere man”, dat was je!!!

Carl, bedankt namens ons allemaal voor je oprechte vriendschap!!

Nooit meer met z'n vieren.
Nooit meer lachen, huilen, vakanties en andere leuke dingen doen.
Wat hebben we een mooie en gezellige tijd gehad.
We gaan door met z'n drieën, je zal er in onze gedachten altijd bij zijn.
We bedanken je voor de mooie en hechte vriendschap.
Een laatste groet,
Theo en Jeannette

Wat zijn de maanden vanaf november toch hard gegaan,
we hebben naar het afscheid toe kunnen leven, toch komt het altijd onverwacht.
Ik ben blij dat we tot het eind bij je zijn geweest, het was goed zo.
Je gaf het zelf aan op maandagochtend, tegen de dokter zei je, ik wil niet meer, dit is niks meer.
Ik ben blij dat het voor jou voorbij is, je gunt niemand deze pijn die jij had.
Je was een wrak, dat waren jouw woorden, we zagen je steeds meer afzwakken...
Ik heb je in je zwakste momenten gezien, wat was je mager.
Je hebt lang gehoopt dat het goed zou komen,
maar helaas, je vroeg jezelf af, waarom ik, dat weet niemand.
Op een gegeven moment vroeg ik of ik nog iets voor je kon betekenen, me beter maken zei je.
Ik had het graag gedaan, maar die wens kon ik niet waarmaken...
Je vond het erg voor mama, je kon haar niet loslaten, jullie droegen deze ziekte samen,
jullie zijn een eenheid, 2 weken geleden 56jaar getrouwd, een voorbeeld voor velen.
Nu moeten we verder zonder jou, met mooie herinneringen die we hebben gemaakt.
Vakanties, daagjes naar Goes met de meiden, de gezellige etentjes bij ons thuis.
Je was een vader die ieder kind zou willen, je stond altijd voor ons klaar.
Een opa, altijd belangstellend naar hoe het gaat op school,
of met sporten... je kwam graag naar ze kijken...
Zelf sportte je 2x in week, en als je niet kon sporten ging je met je sportmaatjes koffie drinken,
zodat je er toch bij was..
Je was geliefd bij velen...
Nu is het moment daar dat ik afscheid moet nemen,
dag lieve papa, ik hou van je, rust zacht.....

Ik wil je zeggen dat ik veel van je heb gehouden
We hebben het ook elke dag tegen elkaar gezegd, "ik hou van je".
We waren een fijn gezin, met de kinderen en de kleinkinderen.
Ook zijn we lang samen geweest,
samen genoten van mooie vakanties, veel van de wereld gezien
20 mei waren we 56jaar getrouwd, ik ben blij dat je dat nog mee kon maken.
Het is jammer dat het zo moest eindigen,
we hadden nog graag wat jaren samen gehad.
Je hebt door de ziektes veel moeten inleveren,
maar je hebt het moedig gedragen, ik heb daar veel respect voor.
Ik ga alleen verder, ik zal je nooit vergeten en elke dag aan je denken.
Je zal altijd in mijn hart blijven Carl, ik hou veel van je.

rust zacht, je hebt het verdiend.
Jouw Gerda