We hebben Birgit leren kennen door onze kinderen. We zagen haar voor het eerst bij het kinderdagverblijf de Blokkendoos, waar Jacqueline en Jeska de dag vaak gezellig samen in een box doorbrachten. Birgit benaderde ons met een zachte, geïnteresseerde houding. Ze had duidelijk veel aandacht en zorg voor de mensen om haar heen. Toen de kinderen wat ouder waren speelden ze steeds meer bij elkaar thuis, en leerden we Birgit en Mariska, en zus Tessa, wat beter kennen. We herinneren ons uit die tijd ook Birgit wandelend met de grote hond Bozo, een echte goedzak voor de kinderen. Bij Birgit voelden de kinderen zich altijd op hun gemak, en vaak liep spelen uit op blijven eten, feestjes en logeerpartijtjes. Birgit had (zoals ze wel eens vertelde) een sterke wil om veel bij de kinderen te zijn, en te zorgen dat ze het fijn hadden. Birgit zorgde dat ze zoveel mogelijk thuis was als de kinderen er waren, en speelde vaak mee met spelletjes. Ze was ook voorzitter van de ouderraad van de Blokkendoos, en ook van die van basisschool de Vita Vera. Birgit was goed in het organiseren van gezellige activiteiten, ze had goed overzicht en hield altijd in de gaten wat er moest gebeuren. En als er in haar ogen iets was wat we konden doen, hielp ze het ons soms, subtiel, herinneren. Ze leek in de planning vaak een paar stappen voorop te lopen, en vertelde eens dat ze dat regelen maar moeilijk kon loslaten, ook al zou ze dat soms graag willen. Verjaardagen van de kinderen werden bij Birgit en Maris thuis gevierd met familie, vrienden en ouders, en wij werden met ons vieren uitgenodigd en werden zo ook deel van hun warme vriendenkring. We leerden ook de vaders kennen met hun eigen, fijne inbreng aan het gezin, eerst Jan, en later Sef en Abbas. Toen de kinderen wat groter waren hebben we nog gezellig samen, ons gezin met twee gezinnen Droog, geskied in het mooie skigebied in Italië, te gast in het mooie hotel, het vaste verblijf van Birgit en Maris in Italië. Maris, Tessa en Jacqueline zijn zeer fanatieke skiërs en bleven het liefst van ’s ochtends vroeg tot laat in de middag op de skipiste. Ook Birgit bleek een goede skiër, alhoewel zij zich soms ook even uit de hectiek terugtrok in een berghut, met een e-reader bij de hand. Naast het genieten van het skiën, vertelde Birgit eens dat ze ook wel moeite had met het beheersen van de natuur, door de mensen en hun skipistes. Naarmate de kinderen ouder werden en meer hun eigen weg gingen zagen we elkaar wat minder, en bij het eerste bericht van Birgit’s ziekte was het moeilijk te geloven. Birgit was altijd zo sterk en zij zorgde altijd zo goed voor haar gezin en haar vrienden, dit paste niet. Iedereen weet dat Birgit er alles aan gedaan heeft om weer te genezen. In het eerste jaar konden we een klein beetje helpen door af en toe te koken als onderdeel van de door de buurvrouw georganiseerde kookploeg, zodat Birgit en Maris zich konden toeleggen op het zoeken naar betere behandelingen. Dat hebben ze zo goed gedaan! Later reden we af en toe samen naar Amsterdam, voor de hyperthermie behandeling na een chemo, met mooie gesprekken onderweg. Ook waren we blij dat Birgit nog kon meedoen in een trial, welke in eerste instantie leek aan te slaan, waardoor ze kon genieten van een hele fijne zomer. We vonden het erg fijn dat Birgit en Maris ons op de hoogte hielden via hun berichtjes, en we zagen dat ze naast de behandelingen enorm genoten van elkaar en van het leven, en natuurlijk genoten ze van alles het meeste samen met en van hun twee dochters, Tessa en Jacqueline. We zijn ontzettend dankbaar voor de tijd met Birgit in ons leven.
Lieve Maris, Tessa en Jacqueline, veel sterkte, liefs en knuffel van ons vieren xxxx
Herman, Lindy, Marit en Jeska
