Bert,
Met zo' nne hartelikke, werme en vrolijke man wies dich naeve dich, veult jedere plek wie ein familie. En mit nuuje families höbste mich laote kennismake.
En ich zegk bewös families, want naeve mien sjoonfamilie höbste d'r mich nog tjwae gegaeve. Eine in gans Limburg met de BCL en eine in de waereldsjtad Gelaen. Mede door dich voolt ich mich zo enorm thoes bie de Sjoutvotte. Dats dich dit jaor naeve mich gesjtange höbs en met höbs mooge make wie ich vastelaovend es Prins belaefde waor ein grote eer en enorme zaege veur mich.
Mer van de carnavalist un dich höbbe veer zönjig aafsjied genomme. Vandaag motte v'r dich laote gaon, en de waors zo völ meer dan te besjrieve vilt.
't is dan auch neet mit weurd te besjrieve wats dich in dae korte tied veur mich höbs beteikend. Ein loesterend oor, wieze raod, motiverende weurd, eine angere kiek en diks ein glaas good beer. Ich weit neet wieste 't deegs, mer de heijs ze altijd allemaol paraat.
De letste tied höb veer ein aantal keer good mit ein gekald en in ein van die gesjprekke zeijse, dat ich ooit good op dien sjatte meus lette. De bedoeldes toen specifiek Yara en Dex, uiteraard Vicky met auch Joyce. Al houptese auch datste 't nog aeve zelf koosj door.
En noe, noe sjtaon veer hie en bis ich eine van die sjtette baovenaan, en bin ich blie dat ich 't nog taege dich gezag höb wie veer sprooke; Ich heij geine baetere sjoonpap kinne wunsje.
Bert, gein zörg daobaove. Ich zal op dien sjatte lette en ze biesjtaon, sjus wies dich dat bie mich gedaon höbs. Ein good verbeeld duit volge.
Ich zegk: Dankjewel, veur alles. Laot 't dich good gaon en ooit zeen veer os terök, vertellen we weer verhaole, gaeve veer gooie raod en drinke veer os ein glaeske beer, of rooie wien.
V'r zeen os,
Jordy

Lieve Joyce en Vicky
Ter nagedachtenis aan Bert Kitzen +18-11-2020 te Geleen,
als waardering voor al het werk dat hij hiervoor verricht heeft.
Ik heb zijn werk laten registreren bij het Centraal Bureau voor Genealogie.
Nu kunnen bezoekers uit de hele wereld zijn ontwerp zien.

Link:
https://cbgfamiliewapens.nl/zoeken?search=Kitzen&collection=Familiewapens

met familiaire groet,

Ger Kitzen

Ik was zo blij toen ik je weer zag, net uit het ziekenhuis.
Je had een slangetje in je neus en we noemden dat een lange snottebel. Dat vond ik leuk.
Opa, je bent de sterkste man die ik ken, maar toch ben je er niet meer. Ik denk altijd aan de leuke dingen die we samen deden, zoals: samen chillen, naar de camping, ijsjes eten, logeren, knuffelen en Spetter aaien.
Daarom lees ik dit voor je voor, omdat ik dit allemaal tegen je wil zeggen. Dankjewel dat ik je nog even zag, daarboven in de lucht. Je zwaaide naar me door de vallende ster.
Ik mis je heel erg, ik hou heel veel van je. Door je kettinkje ben je altijd een beetje bij me. Liefs Yara

Bert,
Het is voor mij moeilijk te bevatten dat je er niet meer bent. Jij die een kleine 40 jaar
geleden ons leven binnen kwam en al gauw de liefhebbende partner van Joyce , de steun
en toeverlaat van Pa en Ma en mijn grote broer werd.
Je kwam op een perfect moment binnen in onze familie, je kon doen daar waar je zo
goed in was, problemen oplossen en helpen. Mijn ouders zijn je altijd dankbaar geweest
voor je hulp…en ik ook.
Ik was een 12-jarig broekie en je hebt me zien opgroeien, mij geholpen daar waar je kon
met “broederlijk “advies en wijze levenslessen of het nu ging over mijn schoolkeuze mijn
allereerste liefdesverdriet of het kopen van een brommer.
Vaak sloeg ik, zoals de jeugd betaamt je advies in de wind…maar dat was niet belangrijk,
je was er…..zoals jij en Joyce er ook waren toen ik op latere leeftijd een moeilijke tijd
doormaakte. Je was altijd een baken een steun of het nu 3 uur s ‘nachts, 10 uur ‘s
ochtends of 5 uur ‘s middags was, Bert kon je altijd bellen, hij stond er voor je.
En dat Bert, dat is wellicht de mooiste levensles die je mij hebt meegegeven…..Er te zijn
voor je familie en degene die je liefhebt. Dat je deze mensen nodig hebt en dat ze jou
nodig hebben. Er te zijn…ook al kun je niet helpen.
Bert, Je mag rekenen dat ik er ook zal zijn voor degene die jij lief hebt gehad.
Ik weet niet hoe het met de aanwezigen gaat maar na het bericht van je heengegaan
kwamen er veel herinneringen boven. Herinneringen die me niet meteen meer bijstonden
of die diep waren weggezonken.
Herinneringen zoals het samen in Frankrijk tegen een Politiebureau plassen, via een
ongelukje met een stoel in de bus in Boedapest tot een sneeuwpop maken met mijn
kinderen in de Eifel. De kerstdiners. De discussies met Ma, het niet tegen je verlies
kunnen als we een spelletje speelden maar ook en vooral je gastvrijheid en de gezellige
avonden met een goed glas wijn.
Er hadden eigenlijk nog veel leuke tijden bij moeten komen, zoals dat glas whisky in
Schotland dat je mij beloofde in onze laatste app contact. Die ga ik nu alleen drinken
maar met jou in gedachten en ik zal op je proosten zoals meerder mensen hier zullen
doen vermoed ik.
Ik zal deze herinneringen de rest van mijn leven meedragen en dus word je niet
vergeten, nooit.
Bert, Bedankt dat je in mijn leven bent geweest en het was een voorrecht om je te
hebben mogen kennen. Ik geloof zelf niet in een hemel of de hel…..dat maken we er
vooral zelf van op deze wereld naar mijn mening. Maar ik geloof wel dat we elkaar nog
eens tegen komen, waar en hoe…..we zullen het zien. Ik zal je dan omarmen net zoals
ik nu in gedachten doe samen met Cindy, Don en Merel
Het ga je goed mijn broer. Vaarwel

‘Pappa, ik lijk zo op jou’, dat was wat Bert altijd zei als dat liedje werd gespeeld. Bert was
veelzijdig en ondernemend. Na de Mulo kwam hij naar mij toe en zei: pap ik word kok en
ging werken bij Sjo Ferron bekend in Geleen. Een poosje erna kwam hij bij me en zei: pap je
moet gaan tekenen, want ik word marinier. Zes jaar marinier waar hij altijd nog trots op was.
Toen solliciteerde hij voor politieagent en bracht ‘t tot hoofdagent in Roermond. Een aantal
jaren later solliciteerde hij voor hoofd interne dienst bij het Gouvernement in Maastricht
waar hij bleef hij tot zijn pensioen. Plezier maken met familie en gezelligheid waren heel
belangrijk. Bij de carnavalsverenigingen liep hij altijd voorop. Ze konden altijd een beroep op
hem doen.
Het leven lachte hem toe, samen met Joyce maakte hij plannen. Een camper werd gekocht
en al plannen gemaakt voor diverse reizen. Het heeft niet zo mogen zijn, kanker gooide roet
in hun leven. Bijna 5 maanden vocht hij voor zijn leven, iedere dag stuurde ik hem een
opbeurende mail en hij mailde altijd terug. Dapper mailde hij dat hij wilde vechten voor onze

fijne familie. Vergeefs.. Toen hij voelde dat ‘t bijna voorbij was, schreef hij ons nog een
afscheidsbrief, hoe dapper is dat. Veel tranen hebben we gelaten toen we hoorden dat hij
was overleden. Ik ben trots op hem wat hij in zijn leven heeft laten zien en ben zo blij met
zijn afscheidsbrief. Bert, missen doen we je nu al en dat zal zo blijven.
Pap en Elly

50 jaar geleden werden 2 nesten samengevoegd en kregen wij meiden er een broer bij. Wat
heeft ons dat veel moois gebracht! Bert was een familiemens. Een verbinder en organisator
en dan het liefst van leuke dingen. En die hebben we gedaan! We zijn in onze herinneringen
gedoken en hebben wat dingetjes verzameld.
Het stappen met carnaval, de prinsenrecepties, de kwatschaovend van de Sjoutvotte. De tijd
in ‘t Klaverblad, het afscheid waar Bert de kaarsendans van pap nog eens voordeed.
De Sinterklaasavonden waren een strijd om de beste surprises. De een maakte het nog
gekker dan de ander. En elkaar maar afzeiken in dichtvorm. Ik genoot daar zo van en denk
dat ik het dat ergst van iedereen vond toen we daarmee stopten…
Hoe vaak hebben we samen oud & nieuw gevierd met als topper 2000 bij Jan en mij in
Sittard. Iedereen was er en bleef pitten. Weet je nog Joyce, dat we neergingen samen? Dat
de muziekinstallatie werd opgeblazen en we bij de overburen verder gingen feesten? Dat
was de beste jaarwisseling ever!
De feestjes in de garage bij pap en mam op de Rijksweg met als mijlpaal het feest toen mam
50 werd, met als cadeau het familieweekend in Stoumont. Dat was het begin van een
traditie met zoveel hoogtepunten: de in scene gezette bruiloft van pap en mam (die dat
inmiddels officieel gemaakt hebben), de sketches, de spelletje met Berts gefoetel want
verliezen vond hij niet leuk. Het gezuip en gevreet, wat een lol hadden we. Nooit zullen we
het weekend van 2-2-2002 vergeten waarin Alexander en Maxima trouwden. De oranje
hoedjes, maskers en toestanden. In dat weekend werd de basis gelegd voor de gouden eikel
trofee.
Jaren zijn we met zijn allen op de camping in Calella geweest. Wat een plezier hebben we
daar gehad. De kinderen vonden het fantastisch maar wij volwassenen ook. Nooit vergeten
we de beachparty’s en barbecue’s. Zeker niet die waarin Bert opeens met schort uit de
caravan kwam rennen en toen hij zich omdraaide wij oog in oog stonden met zijn blote kont!
Onze weekendjes met de caravans naar de Eiffel, de Ardennen of in eigen land. Waar de
pubers aan mijn lippen hingen toen ik vertelde over mijn amoureuze avonturen waar ze nog
steeds aan twijfelen of het waarheid of fictie is…
De vele uitjes met de motor met als hoogtepunten de Millennium tour, Danny’s motortour
en de reis naar Polen en Tsjecho-Slowakije. En nooit vergeet ik de reis naar de Elzas en de
pinot gris die zo lekker was, wat ook wel mocht voor 75 euro per fles…
Ik weet niet hoeveel feestjes we samen hebben gevierd, de wijn en het bier vloeide en we
hebben wat afgedanst en gek gedaan. Op het huwelijksfeest van Bert en Joyce hebben we ze
samen op de wip gezet. Dat het ons toen ondanks alle voorzorgen van Bert gelukt was om de
sleutel van hun huis te bemachtigen en het huis op de kop hadden gezet daar was hij niet zo
blij mee.
De feesten die we organiseerden toen mam 80 en pap 90. Bert heeft zo’n mooie presentatie
gemaakt over paps leven, dat kon hij zo goed. Dat was in februari en ons laatste feestje
samen…

Een andere familietraditie die nog steeds bestaat is de nieuwjaarsborrel. Wat was het feest
dan, de lamp bij pap en mam vloog in het rond. Dan ontstonden nieuwe ideeën voor leuke
dingen zoals de bitchparty van Nicolle, Joyce en ik. Samen naar het oktoberfeest in Sittard en
ons laatste idee was het bootweekend. Dit is er niet meer van gekomen…
Al deze herinneringen maken duidelijk hoe hecht onze familie is. Dit neemt ons niemand
meer af en zoals Bert altijd zei, die band blijft en onze tradities ook…

Lieve Bert,
De afgelopen maanden waren verschrikkelijk. Jou zo te zien lijden heeft me heel veel pijn
gedaan. Je hebt zo hard geknokt maar het heeft niet mogen baten. Het heen en weer
geslinger tussen hoop en angst vond ik zo moeilijk, hoe moet het dan voor jou geweest zijn.
Ik kan me er geen voorstelling van maken. Maar je hebt nu rust en geen pijn meer, daar ben
ik blij om. Het gemis is enorm en zal altijd blijven. Je was mijn grote broer, mijn steun en
toeverlaat. Nooit klopte ik voor niks aan jouw deur, altijd was ik welkom. Voor geauwehoer
onder het genot van vele flessen wijn uit jouw speciale kluis, maar ook voor goede
gesprekken en jouw raad als ik die nodig had. Hoe vaak rolden we pas aan de morgen in bed.
Ik op jullie logeerkamer of in de caravan in de tuin. Bert, we zijn niet van hetzelfde bloed
maar zo voelde het wel. 50 jaar hebben we lief en leed gedeeld, onze band was zo sterk. Dat
jij dat ook zo voelde weet ik. Dat blijkt ook uit het lieve afscheidsbericht dat ik nog van je heb
gekregen. Dat tekent jou, altijd denken aan een ander, dat maakte jou zo’n bijzonder mens.
Ik ben gelukkig dat jij in mijn leven bent gekomen. Dat heeft me zoveel goeds gebracht. Dank
daarvoor lieverd, ik zal onze mooie herinneringen koesteren. Je zit voor altijd in mijn hart.
Brigitte

Lieve Vickey, Jordy en familie,
Ik kon jullie man, (schoon)vader en opa Bert, van de carnaval en vond hem een markante persoon. Aardig, lief en vrolijk.
Eerlijk gezegd kwam ik er bij jullie thuis, op het feestje van Jordy's prins zijn, pas achter dat het jouw vader is, Vicky...
Voor mij was hij dé grote man van het BCL.
Heel veel sterkte met de verwerking van jullie grote verlies.
Liefs en een hele dikke knuffel.
Leonne van Eijs (moeder van Maud)

Leeve Bert,
Vandaag is Vicky joarig, precies 3 x 11 joar geleje dats dich papa mogs weure van ein Dochter! Ich hoop dat ze doa bove hiel erg hel aon heur dinks. Dich hubs altied get mit nummer 17 gehad. Woons op nummer 17, diene zoon Arthur is auch joarig op de 17e , en zelfs ut tiedstip boe ze diene letste adem oetblaosde zoat ut getal 17 in.... Toeval besteit neet.... Nummer 17 woar dien lotsgetal.

Ich hub dich mer 3 x kinnen zeen i.v.m. corona maar dich bis ein geweldig minsj!
Veer zalle dig misse!

Hiel veul sterkte veur Vicky, Arthur, Joyce, Yara, Dex en Jordy en de res vaan de Familie!

Hiel veul leefs van ein andere deh auch geboren is op de 17e

xxx Tanja en Ivy ( Ivy waor auch oetgerekend op de 17e mer woar deh negelkes nog aan ut lakken dus werd get later)

“In hart en gedachten
Vandaag en voor altijd
Jouw lichtje straalt
Tot in de eeuwigheid”

Bedankt voor de mooie en onvergetelijke tijd bij de Sjoutvotte. Bedankt voor wie je was, zo blijven wij je ook allemaal herinneren.
Mooi mens!

Lieve Joyce, kinderen en kleinkinderen - heel veel sterkte met dit grote verlies. ❤️