Lieve familie van Bernadette,
Op de eerste plaats wil ik graag zeggen dat jullie Bernadette zo mooi herdacht hebben tijdens de afscheidssamenkomst. Uit alles sprak Bernadette haar wezen en jullie liefde en omstelling voor haar. Het was ook mooi om naar de muziek te luisteren die Bernadette zelf had uitgezocht voor de dienst. Het was mij een eer om hierbij aanwezig te mogen zijn.
Ik ben Nynke Hoogendoorn. Ik ontmoette Bernadette voor de eerste keer in het Antonius Ziekenhuis in Nieuwegein, zij was obstetrie verpleegkundige, ik verloskundige. Al snel raakten we in gesprek en vertelde ze mij dat ze ook graag verloskundige wilde worden. Ze besloot de opleiding in België te gaan doen. Ik heb haar aangeraden vooral stage te gaan lopen in Nederland, zodat ze makkelijker in Nederland aan het werk zou komen. Het scheelde natuurlijk ook dat ze de Nederlandse verloskunde (dus ook de thuisbevalling) al kende vanuit haar verpleegkundige loopbaan. Ze kwam stage lopen bij ons in de praktijk in Nieuwegein van september 2014 t/m november 2014. Voordat de stage begon vond ik het best nog even spannend. Bernadette was geen doorsnee verloskundige in opleiding, geen kneedbare 20 jarige.
Mijn zorgen bleken onnodig te zijn geweest. Haar stage staat mij nog steeds bij. We waren een topteam samen. Zij bleek zeer goed in staat zich lerend en luisterend op te stellen. Echte heel knap van haar! Haar stage verslag is nog in mijn bezit en ik heb er net nog in zitten lezen. Het is gewoon een boek, ze kon heel mooi beeldend schrijven wat we samen meegemaakt hadden en wat haar leermomenten daarin waren.
Na haar stage ontmoette ik haar bij nascholingen, congressen of in het ziekenhuis als we daar beide een bevalling hadden. Ook dan hadden we altijd weer direct contact.
Toen zij ziek werd is ons contact geïntensiveerd. Ik belde haar af en toe (zij mij niet, want ze was altijd bang mij te storen tijdens mijn werk), we appten, ik probeerde haar regelmatig een kaart te sturen ter bemoediging. Ik ben bij haar langs geweest en zij heeft bij ons thuis gegeten. Dat was ook een mooi verhaal. Mijn man is oud verpleegkundige en Utrechter van geboorte. Ik kwam aan het gesprek niet meer te pas, zij waren samen heerlijk aan het praten over hun "oude" verpleegkundige vak !
Op 3 juni zou dit jaar had ik een afspraak met Bernadette staan. Ik ben namelijk kort geleden getopt met mijn werk als verloskundige en Bernadette wilde (belangstellend als zij was ) heel graag foto's en filmpjes van mijn afscheidsfeest zien, omdat het haar niet lukte om daarbij aanwezig te zijn. Helaas ging deze afspraak niet door omdat ze in het ziekenhuis lag.
We hebben elkaar nog "gesproken" via de app toen ze weer thuis was. Haar laatste bericht aan mij was dat ze haar deelneming aan mij betuigde i.v.m. het overlijden van mijn vader. De schat!
Ik werd overvallen door het bericht van haar overlijden.
Bernadette was het type ruwe bolster, blanke pit. Je moest soms even doorzetten om haar gevoelige kant te mogen zien en ontmoeten. Ze had een groot, lief en medelevend hart en was zeer belangstellend.
En wat was ze een doorzetter, in haar vak en in haar leven !
Het was mooi om tijdens de uitvaart te horen dat ze toch nog een afscheid als verloskundige heeft gehad, middels de vele kaarten die haar door kraamverzorgenden en ex-zwangeren gestuurd zijn in haar laatste bewuste levensdagen. Dat heeft haar ongetwijfeld heel goed gedaan.
Voor mij was ze een lieve vriendin en collega die ik nooit zal vergeten!
Veel sterkte gewenst aan allen die haar moeten missen.
Nynke Hoogendoorn- van Duivendijk