Water en vuur dat is de beste typering die je als etiket kon plakken op onze relatie in de periode dat we elkaar leerden kennen. Het was eind 1988 toen ik als hoofd financiën werd aangesteld bij directie Bruggen van Rijkswaterstaat. Op de gang in het gebouw in Voorburg maakte ik vaak een praatje met een reuze aardige kerel. Mario was zijn naam. Al snel begreep ik dat zijn vrouw ook bij directie Bruggen werkte, Bep van de typekamer. Wat had ik te doen met Mario. Onze (Bep en ik) relatie was in het begin niet zo best, Water en Vuur daar leek het op. Toen we in 1990 een grote reorganisatie meemaakten en ik werd aangesteld als hoofd contractzaken, werd jij bij mij in de afdeling geplaatst. Dat was wel even schrikken. Wat is er daarna toch veel veranderd. Wat heb ik jou leren kennen, toen ik in staat was de Bep te leren zien achter die ‘grote’ mond. Zeker in de periode van mijn scheiding was jij een enorme steun voor mij. Als ik het niet meer zag zitten was jij er altijd voor mij om mij mijn rug weer te laten rechten. Wat was dit achteraf gezien toch een geweldige periode van vriendschap. Het afscheid van jou en Mario bij Rijkswaterstaat was het mooiste en gezelligste afscheid wat ik mij kan herinneren. Hierna zijn we elkaar toch een beetje uit het oog verloren. Toen Wilma en ik jullie later bij Diligentia, bij een optreden van ‘Het Groot Niet Te Vermijden Dansorkest’ tegenkwamen bleek ook dat we een gezamenlijke interesse hadden: theaterbezoek.
Na het overlijden van Mario, is het contact altijd gebleven en sterker nog wat ben jij een belangrijke steun geweest voor Wilma bij haar zwangerschap van Luna. Deze niet geplande zwangerschap bracht ons in grote verwarring. Jij hebt ons hierbij ontzettend geholpen om de juiste beslissing te nemen. Luna is inmiddels 7 jaar en onmisbaar in ons leven. Na deze steun was het ook niet gek dat Wilma jou als getuige wilde bij ons huwelijk.
Eens in de zoveel tijd bezochten we met z’n drietjes het theater. Het Groot Niet Te Vermijden Dansorkest en Youp van t’ Hek waren onze favorieten. We zouden over een paar weekjes met z’n drietjes naar Harrie Jekkers gaan, de kaartjes zijn een jaar geleden al gekocht. Maar helaas ……………… Jij had zelf een paar maanden geleden al aan Wilma laten weten dat een mogelijk nieuw theaterbezoek er niet meer inzat, maar wij wilden dat niet inzien.
Ik zal je erg missen, maar zeker niet vergeten.
Jan Rozendaal