Ik ontmoette Ben voor de eerste keer in Zweden. Hij was samen met zijn baas, architect Klein, naar Lilla Edet gekomen voor een technische bespreking over de te bouwen papierfabriek in Tilburg. Ik was net in dienst van Lilla Edet Pappersbruk en liep stage op kantoor en in de fabriek.
Door directeur Lars Haeger was ik gevraagd om aanwezig te zijn bij de bespreking die, zoals ik me het mij nu herinner, hoofdzakelijk bestond uit een heerlijk eten en drinken. We hadden meteen goed contact met elkaar en hebben bij verschillende gelegenheden de kennismaking hernieuwd. Ben werkte in Amsterdam maar zou naar Tilburg overgeplaatst worden als opzichter van de bouw en ik werd naar Tilburg gestuurd om het contact tussen de Zweden en de gemeente Tilburg te begeleiden. De verklaring van Lars Haeger was simpel, “Leuk dat je Zweeds spreekt maar Zweden doen dat beter, fijn dat je de Nederlandse taal spreekt zodat we een beter contact hebben met de gemeente waar in die tijd nauwelijks iemand Engels sprak.”
Ik was zo fortuinlijk om een appartement te kunnen huren in de vrije sector en belde Ben om te vragen of hij al onderdak had. Zo niet, dan had ik voldoende ruimte voor twee. Zo gezegd zo gedaan. Ben en ik scharrelden wat 2e hands meubelen op en maakten het appartement leefbaar.
Ik werkte op kantoor bij de Edet en Ben in een bouwkeet voor het architectenbureau Klein. We trokken samen op in de weekenden en stonden al gauw bekend in de Harmonie waar toen nog dansavonden georganiseerd werden. Als wij een meisje voor een dans uitnodigden werd er gefluisterd: “Pas op, die zijn van boven de rivieren.” Op de Kamer van Koophandel werkten een aantal meisjes en die wisten te vertellen dat wij een stelletje waren. Zowel Ben als ik deden ons best om het tegendeel te bewijzen en gingen niet alleen stappen in Tilburg maar trokken ook naar Den Bosch of Breda om op jacht te gaan.
De eerste keer dat de Hollandse Nieuwe verkrijgbaar was verbaasde Ben mij door 10 haringen te kopen. Hij had er al dagen lang over gesproken en was er van uitgegaan dat ik er ook wel 5 voor mijn rekening zou nemen. Ik was geen viseter en zat apart aan een tafeltje met een hard gekookt ei als mijn familieleden zaten te smullen van dampende schalen gebakken schol. Ze mochten niet met hun (vuile vieze vis)handen aan mijn zoutvaatje komen. Mede dankzij Ben eet ik vandaag de dag alle soorten vis met een voorkeur voor Nieuwe haring!
Door zijn bezoeken aan Zweden en mijn verhalen over de 4 jaar dat ik daar gewoond heb wilde Ben ook wel eens zo’n ervaring opdoen. Hij werd aangenomen bij een grote bouwonderneming en samen reden wij in zijn oude Ford Taures naar Gothenburg. Hij om na een paar weken vakantie te gaan werken en ik om alleen vakantie te vieren. Als ik mee wilde betalen aan het rijdbaar maken van de Taures dan mocht ik hem mee terugnemen. Op die manier reisden wij goedkoop en praktisch naar Zweden. We hebben samen in de tijd dat we in Tilburg woonden heel wat leuke avonturen beleefd. We hebben een fijne tijd gehad mede door het aangename karakter van Ben. Er is nooit een onvertogen woord gevallen tussen ons. Ik ging mee naar Apeldoorn en Ben naar Amsterdam als we de familie eens in de zoveel tijd wilden bezoeken. Alleen al de de avonturen met onze oude auto’s kunnen een heel hoofdstuk vullen. Ik wist alleen dat een auto 4 wielen had maar Ben wist ook wat er fout was als we weer eens aan de kant stonden. Wat er ook gebeurde of wat er ook aan de hand was, Ben was nooit uit het veld geslagen. Zijn vriendschap heeft voor mij in mijn verdere leven, toen onze wegen zich scheiden door huwelijk, verblijf in het buitenland en werk, veel betekend. Zijn rust bij hectische situaties heb ik overgenomen en daar veel baat bij gehad. Ik ben blij dat ik hem nog een keer mocht ontmoeten.
Ik zou maar heel even blijven maar Ben veerde op en en droeg bij aan het ophalen van leuke herinneringen. Het was even als van ouds.
Dank je wel Jose, Susanne en Nathalie, het heeft het voor mij gemakkelijker gemaakt om zijn dood te accepteren en verwerken.
Cees Hoeboer

Ik kan niet bevatten hoe snel dit allemaal is gegaan. Een vreselijk gemis. Ik heb zoveel mooie herinneringen aan mijn peetoom Ben. Tafeltennissen in de kelder, boven en in de tuin spelen, de familiedagen en bezoekjes op zondag met de hele familie bij oma. Wat ik erg leuk vond was 4 jaar geleden na de verjaardag van mijn ouders het spontane bezoek bij mijn eerste eigen huis. Samen met tante José, ome Hans, mijn ouders en Carolien gingen we toen proosten op mijn huis. Een hele fijne herinnering. Ik had gehoopt dat ook dit jaar na de verjaardag van mijn ouders weer te kunnen doen. Proosten op mijn nieuwe huis en horen wat ome Ben ervan had gevonden. Helaas mag dit niet meer gebeuren. Ome Ben was een hele lieve man en ik ga hem dan ook ontzettend missen.
Tante José, Susanne, Nathalie, Hans, Arjen, Niek, Anna en Hugo heel veel sterkte toegewenst in deze moeilijke tijd.
Liefs Miranda,
Stefan en Jolie

Nog niet voor te stellen dat m'n schoonvader er niet meer is...
Fijne herinneringen bewaar ik aan de vele gezellige momenten op het Ganzeven, jouw opgewektheid, interesses en belangstelling.
We zullen je heel erg gaan missen...
Hans

Ben, een bijzondere man
Een bijzonder lid van onze golfclub
Bijzonder door altijd "gewoon" zich zelf te zijn
Ben; bijzonder aimabel
Ben, soms winnaar, maar even vaak minder succesvol
Het maakte voor hem geen verschil
Hield van gezelligheid tijdens het spel, maar ook bij de nazit.
Ook op Weilenseind zullen we de golfer Ben van der Hulst missen,
maar nog meer Ben als persoon.
IK wens de familie veel sterkte

Wat een gemis dat ome Ben er niet meer is. Ik zal hem herinneren als een leuke, lieve oom die altijd oprecht geïnteresseerd was, op de hoogte was van alles dat speelde en vooral genoot van alles om hem heen.
Ik herinner me de keren dat ik kwam logeren als mijn ouders op vakantie waren, de leuke verjaardagen waarop we speelden op zolder, in de kelder of in de leuke tuin, de keer op vakantie waarop we veel grappen maakten over het harde wc papier en natuurlijke de gezellige gesprekken op zondagen bij oma en op de familiedagen. Kortom, ik zal ome Ben missen.
Lieve tante José, Susan, Nathalie, Hans, Arjen, Anna, Hugo en Niek, wij wensen jullie heel veel sterkte de komende tijd. Onze gedachten zijn bij jullie.

Liefs,
Karin & Tom

Lieve Jose, kinderen en familie,

Onvoorstelbaar, niet te bevatten toen ik het bericht van Adrienne kreeg dat Ben al was overleden. Dat kan niet, in zo'n korte tijd. Een levenslustige man, die in zo'n korte tijd van ons is heengegaan. Kippenvel.
Ik, Jacques, herinner mij Ben als een enthousiaste man met wie Walther en ik een potje gingen golven in Gilze. En we kregen les, hij pakt ons beiden in. Trots.
Zo kort na Walther weer een goed vriend weg. Onvoorstelbaar.
Wij wensen Jose, de kinderen en familie erg veel sterkte de komende tijd, ook morgen bij het afscheid.
Wij kunnen helaas niet aanwezig zijn bij het afscheid van Ben morgen omdat we op vakantie zijn in Gran Canaria.

Liefs, Jacques en Jeanne.

Ik herinner me de feestjes in mijn kindertijd waarbij Ben, José, Susanne en Nathalie er altijd waren. Ik herinner me logeerpartijtjes, ik speelde heel graag met Susanne en Nathalie. De zondagen bij oma Roosen. De vele ontmoetingen van onze gezinnen, zelfs op vakantie in Frankrijk. Het was altijd gezellig, altijd vertrouwd.
Ben en José, mijn peetoom en peettante, ze hebben altijd een speciale band met ons gezin gehad.

Ik herinner me Ben als een fijne man, altijd betrokken en geïnteresseerd in anderen. Hij was er altijd. Zo ook bij mijn bruiloft, de hele dag, dat vond ik belangrijk. Deze mooie herinneringen zullen me altijd bijblijven.

Lieve José, Susanne en Hans, Nathalie en Arjen, Niek, Anna en Hugo,
Frank en ik wensen jullie heel veel sterkte in deze verdrietige tijd.