Lieve Bart,
Wat ben ik blij dat ik je nog even heb gezien, zo vlak voor het einde. We hebben toen tegen elkaar gezegd, 'tot snel'. Je was ook toen weer ontzettend positief, wat een mooie eigenschap is dat toch. ik ging er echt van uit dat je nog even bij ons zou zijn. Maar het heeft helaas niet zo mogen zijn. Ik blijf aan je denken, het is onvoorstelbaar dat je er niet meer bent en dat ik niet meer even met je kan praten. De spelletjesavonden, het (pre)kerstdiner, de vakantie in Spanje en onze trip naar Reims (Oger!) blijven hele mooie herinneringen. In het voorjaar maak ik het schilderwerk af en zal dan zeker aan je perfectionisme en je rol als strenge opzichter denken :)!
Rust zacht Bart, we zullen heel erg goed op Darja, Max en Dorris letten.

Lieve Bart,
dapper, positief en met moed
heb je gestreden elke dag
ondanks de pijn en verdriet
telkens weer toch die lach.

je vechtlust was wonderlijk
dat meen ik oprecht
maar het kwam steeds dichterbij
het einde van jouw gevecht.

nu heb je je ogen gesloten
en het gevecht opgegeven
je lichaam was op
niks meer te geven.

Rust zacht mooie warme persoonlijkheid.
Ik ga je missen collega, maar zal vaak aan je denken.

Darja, Dorris en Max, ik wil jullie laten weten dat ik aan jullie denk en jullie heel veel
kracht toe wens bij de verwerking en het vreselijk grote gemis.

Sylvia Kraal,
Rijksvastgoedbedrijf,
secretariaat Technisch Advies 1, 2 en 3

Wat een verschrikkelijk nieuws.
Darja, Max en Dorris gecondoleerd en heel veel sterkte voor jullie de komende tijd.

Niels valk
Bouwbedrijf Versteegden

Rust zacht Bart!

en heel veel sterkte voor jullie, Darja, Max en Dorris.

Hartger, Franka, Lou en Kris

Het ging de goede kant op en we hadden een afspraak gemaakt om eens bij te kletsen en te komen kijken hoe jullie o.a. de tuin hadden aangepakt en opgeknapt.
Helaas moest je de afspraak afzeggen want je lag in het ziekenhuis maar we zouden gauw een nieuwe afspraak gaan inplannen.
Lieve Bart, wie kon bedenken dat het er niet meer van gaat komen en dat het een definitief afscheid is geworden, niet te bevatten.
Beste Darja, Max en Dorris,
ik wens jullie alle kracht om samen zonder Bart en papa door te gaan en hoop dat jullie bij de gedenkboom mooie herinneringen zullen gaan ophalen en ook weer samen nieuwe herinneringen gaan maken.
Samen met Leonie en Frits hebben wij de mooie afscheidsdienst gevolgd en moest ik ook weer aan deze herinnering denken:
op 5-12-1980 zitten Bart, Joost en Leonie gespannen bij opa en oma op de cadeautjes te wachten die Sinterklaas zou brengen.
Toen die er eenmaal waren kwam er op enig moment ook een pakje voor Bart.
Hij maakt het open en kijkt vol verbazing naar de inhoud.
Een paar sokken. (oma breidde altijd sokken en had die tussen de cadeautjes van Sinterklaas gedaan).
De reactie van Bart "dit is geen cadeau" en met een flinke zwaai vlogen de sokken door de kamer en kwamen achter de bank terecht.
Ik had grote moeite om niet te lachen, 7 jaar, hij had wel een beetje gelijk.

(tante) Ine van Schagen

Zoals je zegt: De tijd heeft je ingehaald. Veel te kort heb ik je als collega mogen kennen. Bedankt voor de fijne samenwerking. Nog geen jaar geleden hebben we samen nog een rit op de mountainbike kunnen maken. Dat was erg leuk en goed. Je hebt daarna nog vaker kunnen fietsen maar toch ben je door de tijd ingehaald.
Rust zacht en bedankt voor alles.
Stef

Bart kwam ons team van adviseurs in Tilburg versterken begin 2018, dus zo lang kende ik hem nog niet. Toch ben ik in die korte periode ontzettend op hem gesteld geraakt. Hij was enthousiast voor zijn vak, wist zijn adviezen altijd goed uit te leggen. Een fijne collega, maar daarnaast nog veel meer dan dat. Met Bart kon gelachen worden en had ik mooie gesprekken tussendoor. Over de dingen die er echt toe doen.

Begin 2020 vertelde hij enthousiast dat ze een ander huis hadden gekocht. Ik was er al snel een keer langsgefietst, omdat ik wel nieuwsgierig was. Op 30 september 2020 ging ik daar in de buurt wandelen en stuurde ik hem een appje of ik na het wandelen even langs kon komen. Dat kon en we hebben gezellig in de tuin bijgepraat. Pas de dag daarna zag ik dat het zijn verjaardag was, wat een blunder! Ik heb hem toen maar alsnog gefeliciteerd...Daarna zijn we een aantal keer samen gaan wandelen en koffie drinken. Met alles wat hem overkwam had hij het soms best zwaar en tijdens het wandelen konden we daar goed over praten. De gesprekken gingen echt niet alleen maar over hem, hij vroeg ook naar mijn reilen en zeilen. Ik heb hem ook gezegd dat ik dat prettig vond, dat we een gelijkwaardige relatie hadden en dat we deze diepgang in onze gesprekken hadden.

En nu ben ik ongelooflijk dankbaar dat ik Bart heb mogen leren kennen. Een prachtig mens, die er in alle omstandigheden het beste van probeerde te maken en daar wonderwel in slaagde. Ik koester de herinnering aan zo'n fijn mens en de momenten die ik met hem heb mogen doorbrengen.
Kathelijne