Wat een ongelofelijk nieuws hoorde ik gisteren.
Jij bent overleden. Wat ontzettend verdrietig.
Ik wens al je naasten en degene die je lief hadden heel veel sterkte bij dit te vroege afscheid van jou.

Bart, je was onze trainer bij Educa. De vaste waarde, degene die bepaalde hoe en wat we gingen doen. Er werd hard gewerkt, doorgezet in een veilige en prettige sfeer, met grapjes op z'n tijd. Ik was nog wel eens bang voor de dingen die ik moest doen en daar viel wel eens een traantje bij. Je hebt me toen eens apart genomen en gevraagd of er wat was waardoor ik snel huilde. Je vroeg goed door en was oprecht geïnteresseerd. Uiteindelijk was de conclusie dat ik toch maar moest proberen minder snel te huilen. Haha. Dat viel nog niet mee. Ik waardeer nog hoe je dat zorgvuldig probeerde te doen en zie achteraf dat dat huilen van mij natuurlijk toch wel ergens vandaag kwam. Bij het turnen durfde ik dat kennelijk te laten zien, die veiligheid had jij gecreëerd.
Op en bepaald moment trainde we 14 uur per week; de "Top groep". Samen met wie je was zal dat mede bepaald hebben dat je zoveel voor me betekend hebt. Jij was 14 uur per week (of niet op de di en do?) met ons bezig, zoveel qualititime geloof ik niet dat er thuis met mijn ouders en zus was in die jaren ;-)

Ergens tegen het einde van mijn tijd bij het turnen van Educa (jij moet toen rond 28 jaar geweest zijn, ik 14) weet ik nog dat je ons bij elkaar riep omdat je wat moest vertellen. We zaten om je heen op de grond in de Mikrohal en je ging een verhaal vertellen over een trein en een machinist en mensen of wagonnetjes die een andere kant op wilden. Ik weet het niet meer precies, maar volgens mij was er wat gaande tussen jou en het bestuur waarover je ons inlichtte. De manier waarop je dat vertelde en ook de ernst die ik bij je zag, maakte indruk.

Later zijn we elkaar nog 2x tegen het lijf gelopen: een keer bij "Hullie" de speelboerderij. Dat zal rond 2007/2008 zijn geweest. De kinderen speelden terwijl wij even bij kletsten. Ik vond het heel leuk je weer te zien en spreken. Daar vertelde ik ook dat het geen toeval is dat onze oudste zoon Bart heet. Zo belangrijk ben je voor me geweest. Wat is blijven hangen van die ontmoeting is dat je toen volgens mij niet zo lekker in je vel zat, je was wat zwaarmoedig.

Later zagen we elkaar in Veghel in het Julianapark, op het stenen trapje tijdens Fabriek Magnifique. Jij was volgens mij net niet meer degene die alles regelde (maar op je LinkedIn zie ik nu dat je dat tot nu deed?). We hadden een lang en plezierig gesprek. Klein beetje onschuldig flirterig ook. Je was óók een mooie vent aan de buitenkant en wist de juist complimentjes te geven.

Bart, ik vind het echt erg jammer dat een spontane ontmoeting er niet meer in zal zitten. In elk geval niet aan "deze zijde". Je blijft in mijn hart en de herinneringen aan je koester ik. Rust zacht.

Nogmaals veel sterkte voor ieder die je achterlaat. Hopelijk helpen alle mooie herinneringen aan jou de pijn te verzachten.

Dierbare herinneringen aan jou, Jan, Hetty, Paul, Emil, Gemmy en Binky. Daarna Educa, de Microhal, eindeloze zaterdagochtenden, met zijn allen koffie drinken bij jullie thuis. Altijd welkom. Het Educa 5 en -10 gala, wat een succes. Maar ook veel Genesis, Leonard Cohen, stappen in Dist Op In en de Eagle. Wat een tijd. Kanoën in België, bijzondere avonturen, half Veghel ging mee. Je ambities en dromen, wat heb je niet gedaan? Ondernemend als je was ging je uitdagingen niet uit de weg. Ondanks dat we elkaar wat uit het oog verloren toch eindeloze herinneringen. Het afscheid gisteren in jouw stijl. Een deel van onze jeugd kwam voorbij. Bart, mooie herinneringen aan jou, een bijzonder mens.
Joep

Eind jaren '70 met Bart en anderen geturnd bij Educa. Was een mooie tijd. Sterkte voor alle familiie! Groeten, Guido Maas

Wat verdrietig!
voor de familie en vrienden dichtbij, een groot verlies, veel sterkte allemaal!
ook bij mij maakte het veel los, vooral de ontelbare mooie herinneringen bij Educa, de inzet voor onze wedstrijdgroep. We hebben veel getraind en ook plezier gehad!
Bart was een hele goede trainer/coach/mentor, niet alleen wat turnen betrof, hij was met ons allen heel begaan en probeerde iedereen te stimuleren en ondersteunen. De familie Buijs WAS Educa!
Daarnaast de kampen, in Mol en ook een kanokamp in de Ardennen, heel gezellig en goed georganiseerd.
Ook herinner ik me veel muziek, (cassette-bandjes) naar een concert,
uit in de Eagle, meerijden naar Tilburg enzovoort. Uiteindelijk zag ik Bart de laatste keer toen ik mijn afstudeerfeest gaf en hij verrassend langskwam, met een handdoek kado uit de sportwinkel en een big smile.
Tja,
Ik zal ook verder met warme herinneringen aan hem terugdenken......
Marja

Beste Bart,

Tijdens mijn vakantie kwam het verdrietige nieuws mij ter ore. Vanaf dat moment kwamen vele mooie herinneringen terug. Je was vele jaren mijn turntrainer bij de wedstrijdgroep van Educa. Je was best streng, maar wat heb ik veel van je geleerd en ook plezier gehad. Het leuke kamp naar Moll, de speurtocht waarbij we veel te laat weer terug kwamen bij jullie thuis en we warme chocomelk van je moeder kregen. Ook heb ik nog even met je samen gewerkt, omdat ik hielp met de vrije oefeningen van de jongere turnsters. Het was een prachtige tijd, waar ik met veel plezier aan terug denk. Dank je dat je in mijn leven was en voor wat je me hebt meegegeven.
Liefs van Anneliese

Jaren heb je onze wedstrijdgroep getraind. Het was bijzonder om als jong meisje zo intensief met het team en jou samen te werken. En werken was het bij jou! Maar altijd op een respectvolle manier. Je hebt me zoveel meer geleerd dan alleen mijn evenwicht op de balk te bewaren. Tot de dag van vandaag weet ik wat het is om het beste uit jezelf te halen, op te moeten staan als je gevallen bent, door te gaan als je pijn hebt. Maar ook om even tot jezelf te komen als het echt niet meer gaat. Die levenslessen neem ik voor de rest van mijn leven mee.

Dank je wel vrolijke, lieve Bart. RIP.

Lieve Bart,
Je was jarenlang mijn trainer bij EDUCA, je was mijn held.. Ik kan je niet uitleggen hoeveel je voor mij betekent hebt.. Je hebt er mede voor gezorgd dat ik de persoon ben die ik nu ben. Je hebt me discipline - doorzettingsvermogen en nooit opgeven geleerd. Laatst zei ik nog tegen iemand, wat zou ik het toch leuk vinden om Bart nog eens te ontmoeten.
In mijn gedachte ben ik je nooit vergeten en zal ik je nooit vergeten..
Heel veel liefs,

Wendy van de Beurcht

Dag lieve Bart , wij kennen elkaar van het Zwijsen college . Samen in de pauzes in de foyer met John de Mol ( R.i.p.) . Goede reis Bart ! Monique

‘Ik zie je aan de andere kant’ zei ik, in de week voor de operatie. Ik hoorde het mezelf zeggen en voegde er toch maar snel aan toe ‘van de operatie’, want anders voelde het zo beladen.
Het weerzien zal waarschijnlijk veel later plaatsvinden, en op welke plaats eigenlijk?? Het woord zegt het al, we gaan de plaats vinden. Zo hadden we er samen ook nog over kunnen filosoferen…. Tot op het bot konden we gaan, hoe scherper hoe beter, het was ook zeker competitief!
Veel hebben we samen meegemaakt in diverse episoden en intensiteiten.
In het terugmijmeren de afgelopen dagen kwam ik er weer achter dat het ook mij mee gevormd heeft, Bart gaat niet meer van mijn harde schijf.
Bartman,
Goeie reis, niets is voor even, alles is voor altijd.
Wilfried