Overlijdensbericht en herinneringsplaats van

Arie van Nierop

26-01-193023-04-1996
  • 26 januari 1930 - Leidschendam
  • één zoon, twee dochters en zes kleinkinderen
  • Sophia (Fietje) van Nierop-Schrama
  • rijksambtenaar - Post-, Cheque- en Girodienst
  • judo
  • gewone Hollandse pot
  • Willy & Willeke Alberti - accordeon muziek
  • de hond (Rakkie)
  • Van Nierop Stamboom

Arie van Nierop werd geboren in Leidschendam op 26 januari 1930. Zijn ouders/opvoeders waren Cor van Nierop en Pie van Nierop-van Veen. Arie was vanaf 1956 werkzaam bij de Post-, Cheque- en Girodienst als rijksambtenaar. In 1950 ontmoette hij zijn partner Sophia (Fietje) van Nierop-Schrama. Arie en Sophia (Fietje) trouwden op 10 mei 1955. Arie had één zoon en twee dochters: AndrĂ©, Marja en Petra. Ook had hij zes kleinkinderen: Kim, Nils, Arti, Timia, Rebecca en Alex. Zijn vrije tijd besteedde hij graag aan sport- en natuurprogramma's kijken. Op sportief gebied stak hij zijn energie in judo. De laatste woonplaats van Arie was Leidschendam.

Arie werd in 1930 geboren aan de Veurse Achterweg in Leidschendam als 5e kind. In 1937 bestond het gezin uit 10 personen, 2 volwassenen en 8 kinderen. Het huisje werd te klein. Daarom verhuisde het gezin Van Nierop naar de Smidslaan. Moeder Pie had aan huis een klein kruidenierswinkeltje en vader Cor trok met paard en wagen zijn melkwijk in. Hoewel Arie goed kon leren, zat een studie er niet in. Wanneer je in hun gezin van de lagere school af kwam, dan volgde je als jongen je oudere broer op op de melkwagen bij je vader. Wanneer er een jongere broer van school kwam dan werd er een baas voor je gezocht.

Na zijn tijd op de melkwagen, ging Arie eerst bij de groenteboer en later bij bakker Holle werken. Daar bracht hij eerst de bestellingen rond met een bakfiets en later werd hij bakkersknecht. In 1956 werd hij rijksambtenaar bij de Post-, Cheque- en Girodienst, in de volksmond 'de Giro'. Later werd dit de Postbank en nog later de ING. Arie begon bij de dames op het postsorteercentrum en werkte in de loop van meer dan 30 jaar op diverse afdelingen. Overal en altijd was hij een graag geziene collega. Hij was vrolijk, collegiaal, vriendelijk en plichtsgetrouw.

In 1950 zat hij als twintigjarige op de stoep voor zijn ouderlijk huis. Hij zat op zijn hurken en floot een deuntje. Toen fietste er een meisje voorbij. Ze had nieuwe spaken gehaald bij de fietsenmaker. Toen ze vlak bij hem was, glipten de spaken uit haar hand. Behulpzaam als hij was hielp Arie haar met oprapen en dat was het begin van een liefde die meer dan 45 jaar duurde.

Arie en Fietje kregen vier kinderen. Hun oudste zoon overleed helaas tijdens de bevalling. Een groot verdriet voor het jonge stel! Een jaar later kregen ze gelukkig een gezonde dochter, Marja, bijna twee jaar later gevolgd door hun dochter Petra. In 1961 kregen ze nog een zoon, André en daarmee was hun gezin compleet.

Arie werkte hard om zijn gezin te onderhouden. Hij draaide ruim 30 jaar lang de ene week dag- en de andere week nachtdienst. Daarnaast verdiende hij wat extra geld door bij tuinders te werken. Tomaten plukken, komkommers snijden, sla poten, kassen bouwen. Samen met zijn vader onderhield hij ook nog een grote moestuin en verzorgde hij zijn dieren. Wat varkens, konijnen, schapen, geiten, kippen. Maar hij deed het werk met liefde. Ik zie hem zo voor me, op zijn hurken aan de waterkant, een vrolijk deuntje fluitend, terwijl hij met een handzeis klaver maaide voor de konijnen. Een vrolijke, lieve man!

Begin 70-er jaren besloten Arie en Fietje om te gaan kamperen. Eerst in een tent en later in een stacaravan. Ze huurden een plekje op de Wildhorst in Heeswijk-Dinther en maakten dat hun tweede thuis. Vooral voor hun kinderen was het fijn om vrije tijd met leeftijdgenoten te kunnen doorbrengen. Het waren fijne jaren.

Arie was trots op zijn kinderen. Hij leerde ze discpline en incasseringsvermogen. Zijn arbeidsethos en iets over hebben voor een ander was het voorbeeld dat hij hun gaf. Toen ze volwassen waren, zei Arie tegen hen 'neem mee wat je goed vond en laat achter waar je het niet mee eens was'. Arie genoot intens van zijn kleinkinderen. Met hen kon hij spelen en dollen en grappen maken. Hij genoot wanneer zij lachten.

In 1987 werd Arie ziek. Het duurde een poos voor duidelijk was wat hij had. De dokters opereerden hem maar gaven hem niet veel kans. Toch was, zoals hij zelf zei, zijn kaarsje nog niet op. Hij herstelde van de operatie en mocht 'zijn rente opmaken'. Die rente bleek achteraf 9 jaar te zijn. Het waren geen gemakkelijke jaren voor hem. Hij vond het moeilijk om te accepteren dat zijn lijf niet meer deed wat hij wilde. Hij verloor zijn smaak en kon niet meer zoals vroeger van het eten genieten. Hij miste zijn sociale omgeving, zijn collega's, het gevoel ergens bij te horen. Hij verloor zijn vrolijkheid. Hij bleef aan de buitenkant de clown die hij altijd was geweest, maar achter die lach, zat (net als in het liedje) een droevig gezicht.

Op dinsdag 23 april 1996 mocht Arie van Nierop eindelijk aan zijn laatste grote reis beginnen. Ik mis hem nog steeds en denk met liefde aan hem terug.

Biografie
* verplichte velden

Gedenkplaats geopend door:

Marja van Nierop
Het officiële condoleanceregister van Nederland

Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Help dit bericht te

verspreiden