Op een avond kwam ik rond 19.00 uur op bezoek bij mijn vader, Leo Margés, wonend in de Mantel, kamer 706, op dezelfde gang als jullie moeder. Ik kwam haar tegen, ze zocht een medewerkster van de Mantel, ze wilde graag naar bed. 'Kun jij me helpen", vroeg ze. Er was echt niemand te bekennen van de zorg en heb het toen op me genomen haar naar bed te helpen. Weet u wie ik ben, vroeg ik. Ja, ik ken jou wel, zei ze. Gelukkig hebben we elkaar de laatste tijd vaker ontmoet, ik mocht al eens mee zoeken naar haar kunstgebit! Toen ik zei dat ik Hélène Margés was, de vriendin van Petra, zei ze: 'Ja, dat weet ik wel!" Ze was al in nachtkleding en wist mij precies te vertellen wat er aan kleding nog uit moest en waar het moest hangen. Ze was blij dat ze lag. Ik heb haar lekker toegestopt, een dikke kus gegeven en goede nacht gewenst. Welterusten, mama van Petra.
Voor mij een fijne, laatste herinnering aan jullie lieve, sterke moeder.
Ik wens jullie veel sterkte de komende tijd, je mama en oma houd je het liefst altijd bij je.
Hélène Spit-Margés
