Twee broers, waarvan Jan de oudste was (1945-2003), die ondanks vele meningsverschillen, veel van elkaar hielden…….dat is in ieder geval mijn overtuiging.
Ik heb André in 1985 leren kennen toen Jan en ik (Ans van Overbeek) serieuze plannen hadden om met elkaar (allebei voor de tweede keer) te gaan trouwen. Dat illustreren de eerste 5 foto’s (Kerstavond 1985: de avond van onze huwelijksdag in Utrecht, waar wij toen al samenwoonden). Onze kennismaking in Wierden was heel hartelijk - een echt leuk gezin !
7 september 1986 werd onze oudste dochter Marjolein geboren en kwamen André, Paula met Saskia en Annemieke op kraamvisite (foto’s 6 en 7).
In december 1986 werd Marjolein gedoopt en daar waren André en Paula ook weer bij (foto 8: Opa Missler en André).
Als gezin werden wij in Wierden altijd heel gastvrij ontvangen !
In 1988, 1990 en 1994 werden achtereenvolgens een dochter (Rozemarijn), een zoon (Benjamin) en nog een dochter (Jasmijn) geboren…….helaas heb ik daar geen geschikte foto’s van.
Op de laatste foto staan oudste dochters Marjolein en Roos met Opa Missler (wat ziet hij er hier ontzettend slecht uit !) en Jan. Dit was in het Oudenrijn Ziekenhuis in Utrecht waar Opa i.v.m. Longkanker langdurig was opgenomen. Kort daarna overleed hij op 2 juli 1999 kort voor zijn 80e verjaardag.
Toch verliep het contact tussen Jan en André (vooral later) vaak moeizaam……
Jan zei altijd: De familie Missler hangt als los zand aan elkaar…..
Een factor van belang was ongetwijfeld ook de afstand, de drukke gezinnen met opgroeiende kinderen en de drukke werkkring van zowel André als Jan.
Toch mag dat nooit een excuus zijn, hoogstens een verzachtende
omstandigheid.
Heel opmerkelijk dat ze allebei in het gevangeniswezen terecht zijn gekomen: Andre bij het HvB in Almelo en Jan bij het PBC in Utrecht.
Andre heeft vele verliezen gekend …… al vrij jong (26 jaar) verloor hij zijn moeder, zijn vader in 1999 en in 2003 zijn enige broer Jan.
Het blijft jammer, dat we elkaar in de afgelopen jaren zo weinig hebben gesproken…..
De tijd gaat snel en het leven is maar kort - helaas realiseren wij ons dat vaak als het te laat is…….
Ik hoop zo voor jou André, dat je jouw geliefde Paula, je broer Jan en je Ouders op de een of andere manier weer kunt ontmoeten in het hiernamaals ❣️
