Wij, Jeltje en Marius hebben een aantal jaren op het Noorderpad gewoond als buren. We kennen Ada als iemand die altijd wel wilde helpen en klaar was voor een vriendekijk praatje. Kortom we waren goede buren van elkaar.
Ik wist dat Ada mooi kon schilderen en toen Jeltje 50 jaar werd wilde ik iets geven dat Nederland en Nieuw Zeeland was. Ik had een oude kolenkit en vroeg aan Ada of ze die wilde beschilderen met een echte Nieuw Zeelandse Kiwi.
Dat wilde ze graag doen en Jeltje was er erg blij mee.
Toen we een paar jaar later eind 1999 gingen emigreren naar Nieuw Zeeland ging die kolenkit natuurlijk mee. Staat nu naast onze kachel in de kamer te pronken.
Ieder jaar stuurden we elkaar een kerstkaart met een briefje hoe het ging en zodoende bleven we op de hoogte van de ziekte van Ada.
Twee jaar geleden waren we op vakantie in Nederland en we besloten om Ada een bezoek te brengen. We hebben achter het huis in de zon een paar uur zitten praten, niet alleen over haar ziekte maar ook gewoon daagse dingen. We zijn blij dat we dat gedaan hebben want het was de laatste keer dat we haar zagen.
In onze herinnering zien we nog steeds een blije Ada en ze zag er goed uit.
Mooi dat we dit nog hebben kunnen doen.

Beste familie, we wensen jullie alle goeds in de komende tijd
Het was een voorrecht om Ada te kennen

Met Ada heb ik mooie wandelingen gemaakt. We kwamen elkaar ook vaak tegen, tijdens de vierdaagse van Alkmaar. We hebben ook een keer gewandeld naar Ursem. Mijn ouders wonen daar, dus de Oom en Tante van Ada. Het was altijd gezellig en vol energie. Lieve nicht wat zal ik je missen. Voor Piet en de kinderen en kleinkinderen, alle sterkte toegewenst. Henriette van Diepen