Fam. van Haandel.
Als jongste uit een gezin van 10 kinderen hoor je nog wel eens iets, en is de leeftijdskloof met oom zeggende neefjes en nichtjes niet zo groot.
Vandaar enkele mooie herinneringen.
Gehoord van onze Harrie.
Op Ad's verjaardag ik denk de 7e of 8e ongeveer, zat hij op de avond van zijn feest `n beetje beteuterd te kijken.
Er werd gevraagd wat er aan de hand was en toen kwam `t eruit.
“ OMA IS NOG NIET OP MIJN FEEST GEWEEST “
Harrie naar oma en met oma weer terug, toen pas was het feest voor Ad compleet. Iedereen blij en gelukkig.
ZO WAS AD.
Na gevoetbald te hebben met de hele familie, ging de hele familie karten.
En volgens mij waren dat toen al de grondbeginselen van jullie bedrijven nu.
Bloed fanatiek en voor de volle 100 % ervoor gaan.
Jan was: Hoe harder hoe liever en al wa dun heer geven kan.
Ad was: De controlfreak. Technicus pur sang, zowel als monteur als rijder.
De alles overziende en onder controle hebbende manager.
Het was een gouden koppel, de kampioenschappen NK en BENELUX bleven dan ook niet uit.
ZO WAS AD.
Bij `t menneke kwam hij ook regelmatig.
Kende iedereen, buurten met iedereen, maar vooral respecteerde iedereen.
Het duurde dan ook niet lang of hij werd in 1988 prins van `t menneke.
Hij kon met iedereen overweg, en was er zelf ook graag bij.
Ad hangt nu nog bij Joep aan de muur als 4e prins van de 5
die er geweest zijn bij `t menneke.
ZO WAS AD.
Ongeveer de zelfde tijd was `t Tobbedansen van ter land- ter zee en in de lucht erg populair. Na veel overleg werd er besloten mee te doen met `n man of 6.
Er mochten echter van de toenmalige presentator een zekere Jack van Gelder maar 3 man in `t bakje.
Maar dat kon de pret niet drukken, we zouden ze wel eens laten zien wie
daar in de Efteling ging winnen. Wij alleen, en niemand anders.
Dat viel toch wel wat tegen, en na een seconde of 4 en zo`n 2 meter van de helling lag de hele zooi op zijn kop in `t water. Maar `t plezier was er niet minder om.
Sjaars daarop naar Tirol in Oostenrijk, Blij dat ik Glij, en met het zelfde resultaat 0,0.
Maar wel heel veel gelachen met veel lol en plezier. Dan zag je Ad genieten.
(Alhoewel, op de foto zie je hem wel erg bedenkelijk naar de constructie kijken.)
ZO WAS AD.
In 1997 mocht ik prins zijn bij de Knollekes. Toen alles rond was zei de voorzitter, je moet wel zelf voor een persoonlijke-adjudant zorgen.
Oh oei oei, en die moest ook nog serieus zijn en we moesten er van op aan kanne.
Nu had ik wel vrienden en bekende, buurt en familie, maar het werd toch `n hele puzzel.
Tot dat Ad bij ons in `t vizier kwam, ik zei tegen mijn vrouw als hij `t wil doen kunnen we ginne bittere hebben.
Want als Ad iets deed dan deed hij dat goed.
Hij was van `t type: een man een man, een woord een woord.
Netjes – Correct – Beleeft.
Mede ook omdat oom Gerard van Gise, de club-adjudant was, hebben we toen met zijn allen en de familie`s uiteraard van alles volop genoten en een prachtige en onvergetelijke carnaval gehad.
ZO WAS AD.
We waren eens met een heel stel bij de Griek wezen eten.
Toen we naar huis gingen zat jij daar om `t hoekje alleen met je moeder wat te eten.
Problemen oplossend of zomaar.
ZO WAS JE AD.
Wat was je niet: Arrogant, een patser, een opschepper.
Wat was je wel: Een man die met beide benen op de grond stond.
Een man die zei, doe maar gewoon , dan doe je gek genoeg.
Een succesvolle man, waar vele met bewondering tegen op keken.
Het sierde je hoe bescheiden je was, terwijl je alles had om dat niet te zijn.
Een man die genoot van het leven, maar het meest van zijn gezin.
Het materiële gedoe was voor jou vaak bijzaak, maar wat wel telde en waar je
o zo trots op was, was je thuis, je gezin, je vrouw, je kinderen.
Een man die deze strijd niet kon winnen, en daarom ook veel te vroeg gestorven is.
Vele zullen je hier gaan missen Ad.
Een goede reis, en doe ze daar boven de groeten van ons.
Gise, kinderen en familie, heel veel sterkte met dit grote verlies.
Jan en Annie.
